Iguassu Falls en Buenos Aires

Zoals beloofd hierbij sneller een nieuw verslag dan de vorige keren (hopelijk ook een wat kortere voor de lezers thuis, maar ik kan niks beloven…).

De vorige keer waren we net aangekomen in Foz d’Iguassu waar de Iguassu falls vanaf de Braziliaanse kant te bekijken zijn. Voordat we daadwerkelijk naar de Falls zijn gegaan hebben we eerst een bezoek gebracht aan de Itaipu Dam op de grens tussen Brazilie en Paraguay. Dit is de 2e grootste dam ter wereld (alleen de Drie kloven dam in China is groter). De Itaipu dam is alleen te bezoeken middels een georganiseerde tour waarbij we het liefste de meest uitgebreide variant hadden gedaan, maar dat gaat helaas niet vanwege het tijdstip waarop deze start en het feit dat we dus nog de falls willen bezoeken. Dan dus maar de panoramic tour. Deze begint met een video over de bouw van de dam. Helaas is de video gesproken in het Portugees en ondertiteld in het Spaans, maar mede vanwege de beelden kunnen we redelijk ontcijferen waar het over gaat. Vervolgens gaan we een bus in en rijden we het terrein op waar de dam zich bevindt.

De dam is dus zowel Braziliaans als Paraguayaans en de kosten worden da nook geheel 50/50 tussen beide landen gedeeld. Circa 22% van de energie van Brazilie wordt door deze dam opgewekt en 95% van de energie in Paraguay komt van deze dam. Daarnaast verkoopt Paraguay ook weer een deel van de door haar kant opgewekte energie (terug) aan Brazilie.

De tourbus rijdt zowel voor, onder, als over de dam. Dit betekend dan ook dat we heel eventjes zonder ons paspoort te laten zien (en dus ook zonder een mooie nieuwe stempel) op het grondgebied van Paraguay zijn geweest. We kunnen dit dan ook alleen bewijzen aan de hand van de sms “welkom in Paraguay, de kosten voor telefoneren zijn….” Etc.

Na de tour lunchen we snel nog wat bij het informatiecentrum en nemen we de locale bus terug naar het busstation om vervolgens in de locale bus naar de falls te stappen die helemaal aan de andere kant van de stad liggen. De bus richting de falls stopt nog bij het vliegveld en het is niet te geloven, maar daar stappen Nicola en Tanya in. Dit is een Frans/Russisch stel die we nog kennen van een deel van onze trip in Afrika (zij reisden het onderdeel Nairobi tot Zanzibar destijds met onze overland tour mee en Nicola heft op Zanzibar samen met Bas gedoken). Hoe groot is de kans echt dat je die na 5 maanden weer tegenkomt in Zuid-Amerika…. We praten dus uiteraard wat over wat wij en zij de afgelopen maanden hebben gedaan en gaan bij de ingang van de falls ieder weer onze eigen weg. Dat houdt in met een bus van het park richting het 1e viewing point alwaar we uitstappen en aan de wandeling van ongeveer 1km beginnen langs allerlei uitzichtspunten op de falls. Het 1e view point valt ons een beetje tegen, maar wij zijn ook redelijk critisch omdat we in Afrika de Victoria Falls al hebben gezien en dezeIguassu falls groter zouden moeten zijn dan de Victoria Falls (vic falls zijn 2 na grootste ter wereld en Iguassu Falls 1 na grootste).

Als we aankomen bij de main falls is het echter toch weer zeer indrukwekkend! Wat een enorme bak water weer zeg! En omdat je heel dichtbij kan komen, voel je de kracht van het water ook (je wordt nogal nat van de nevel die er af komt).

Na de main falls gaan we terug naar het centrum van Foz d’Iguassu, doen we boodschappen van ons laatste Braziliaanse geld en drinken we nog een biertje in het hostel als afsluiting van ons Zuid-Amerika avontuur in Brazilie. Morgen gaan we namelijk naar Argentinie!

De volgende dag (13 februari) opnieuw onze tassen gepakt en na het ontbijt opgehaald voor een tour aan de Argentijnse kant van de falls. Er gaan nog anderen uit ons hostel mee, maar die gaan ‘s avonds terug naar Brazilie. Wij dus niet. De grensovergang duurt met name aan de Argentijnse kant vrij lang, maar rond 10 uur zijn we in Puerto d’Iguacu, Argentinie!

We beginnen bij het 3-landen punt bij de Iguassu rivier. Daar komen Brazilie, Argentinie en Paraguay bij elkaar en vanaf de Argentijnse kant kun je aan de overkant van het water links de 3-landen paal van Paraguay zien en rechts die van Brazilie.

Vervolgens gaan we richting de Iguassu Falls in Argentinie. We hebben van anderen onderweg al gehoord dat deze veel mooier zijn dan wat je vanaf Brazilie kan zien, dus we zijn zeer benieuwd. We hopen uberhaupt iets te kunnen zien, aangezien het inmiddels ook flink is gaan regenen. Maar goed, het is een tourgroep, dus we hebben weinig andere keuze dan de regen te trotseren. De Argentijnse kant bestaat uit 3 delen. Het deel dat je erg dicht bij de main falls kan komen en vanaf waar je ook de Braziliaanse kant kan zien waar we gisteren stonden, de upper track en de lower track. Wij beginnen bij de main falls en daar is al snel duidelijk dat deze kant inderdaad veel spectaculairder is. Jeetje wat een geweld, al kan dat uiteraard ook komen omdat het zo hard regent…. Hoe dan ook, prachtig!

Na de main falls beginnen we aan de upper track. Het is gelukkig inmiddels iets minder hard gaan regenen en ook vanaf hier heb je prachtig uitzicht op het water spektacel. Daarna – het is inmiddels droog en dan gelijk ook vrij warm – lunchen we voordat we aan de lower track beginnen. Daar is op een gegeven moment een uitkijkpunt die werkelijk onze favoriet is. Prachtig! Je kijkt zowel links op de falls, rechts op de falls en in het midden op het eilandje waardoor ze eigenlijk nooit in z’n geheel te zien zijn behalve vanuit de lucht. Adembenemend. We proberen hier uiteraard zowel foto’s als filmpjes van te maken, maar het dekt de lading total niet van hoe het met eigen ogen is….

Na de tour – het is inmiddels 17 uur – worden we bij het busstation van Puerto d’Iguacu afgezet. Onze nachtbus naar Buenos Aires vertrekt namelijk om 19.15h. Stipt op tijd rijden we weg en beginnen we aan de tocht van 18 uur naar Buenos Aires. We zitten boveninde bus en helemaal vooraal dus we hebben een goed uit- en overzicht. De busreis begint met een vraag van de cateraar aan boord of we een “wicky” willen. Dus wij dachten, ja prima, lekker even een sapje, bleek hij dus WHISKEY te bedoelen…. Ondanks dat we ook cola bij ons hadden houdt ik dus echt niet van Whiskey, dus na 2 dubbele Whiskey (zowel zijn eigen als die van mij) is Bas behoorlijk jolig in de bus. Na een zak chips (het eten duurt een beetje lang) is Bas al half in slaap gevallen als ze toch nog met avondeten langs komen. Vervolgens (we zijn inmiddels echtredelijk in slaap) komen ze nog vragen of we champagne willen. Geheel tegen ons principe in slaan we deze af….

De bus is overigens echt mega comfortabel. Er zijn maar 3 stoelen per rij en de stoelen zijn erg breed en kunnen bijna helemaal naar achteren. Verder is er een plankje voor je voeten dat je nog kan gebruiken. Een beetje zoals mensen zitten die in business class vliegen. Als ik half wakker wordt ben ik dan ook verbaasd als Bas zegt dat het al 5:30h is. Voor mijn gevoel is het pas 3 of 4 uur, maar we hebben dus echt iets van 7 uur achter elkaar geslapen. Ik dommel nog even verder en rond 9 uur krijgen we ontbijt. Daarna is het uiteindelijk nog zo’n 4 uur rijden tot Buenos Aires waar we om 13:30h op het busstation in Retiro aankomen. De uiteindelijk 19 uur in de bus zijn ons zeer mee gevallen gelukkig!

We herpakken de spullen en gaan op zoek naar de metro. Er is een metro station 2 straten van ons hostel en eenmaal daar gaan we eerst douchen. Het hostel is niet echt top en bevindt zich ook niet echt in een hele goede buurt hebben we de indruk (San Telmo), maar het is mega goedkoop en we zijn er toch bijna nooit.

Na het douchen maar eens op zoek naar lunch. We lopen de wijk in (het is een oude wijk waar nu vooral veel artistieke lui, of zoals Bas zegt “linkse honden” wonen. Op een pleintje eten we wat, drinken we koffie bij de Starbucks (die zijn echt op elke straathoek hier)en gaan we naar een parkje. Tegen de avond lopen we terug. We zijn toch wel moe en zitten nog vrij vol van de late lunch. We drinken dus nog een biertje in het hostel en gaan slapen. De airco staat behoorlijk aan en is central geregeld…. Ondanks dat het buiten dus iets van 25 graden is worden we midden in de nacht rillend wakker en zoeken we toch het dekbed en de deken weer op die we eerder die middag van het bed hadden gehaald omdat we die niet dachten nodig te hebben.

15 februari gaan we het centrum van de stad maar eens verkennen. We beginnen bij de obelisk. Hier zit Buenos Aires er meer uit zoals we dat ook in onze gedachten hadden.

Vanaf de obelisk lopen we richting ‘het’ warenhuis van BA. Vooral het plafond hier is erg indrukwekkend (winkelcentrum lijkt een beetje op die beroemde in Milaan). We checken de La Martina winkel, maar houden het bij een foto want zelfs in de opruiming is alles ons nog veel te duur. Daarna lopen we naar een verkoopoffice van Colonia Express voor ferry tickets naar Colonia (Uruguay) en vervolgens via de koopgoot naar de daadwerkelijke binnenstad. We kopen onderweg wat broodjes en eten deze vervolgens op het beroemde Plaza de Mayo op. Op dit plein lopen iederen donderdagmiddag (en het is helaas vrijdag vandaag) de Dwaze Moeders nog rond met foto’s van hun vermiste dierbaren die vermoedelijk zijn verdwenen op diverse dodenvluchten. Het enige dat wij hier nu van zien is de tekeningen op de grond in het park van de hoofddoekjes die deze vrouwen dragen.

Aan de zijkant van het plein is de Cathedraal. Na een bezoekje lopen we via de Nationale bank verder naar het einde van het plein alwaar zicht Casa Rosada bevind (het presidentieel paleis). Deze is vooral beroemd om de bekende balkonscenes van Evita. Een imposant gebouw wel dat we als we terugkomen uit Montevideo dinsdag nog graag van binnen zouden willen zien.

Daarachter zien we nog een mooi gebouw wat het ministerie van defensive blijkt te zijn. Daarna via de andere kant van het plein terug richting een oud-koloniaal gebouw waarin zich een museum bevindt. Gratis, maar wel alles alleen maar in het Spaans helaas. We lopen daarna door naar de oudste kerk van BA. Deze is onlangs helemaal gerestaureerd en we hebben geluk want hij gaat net weer open zodat we ook binnen een kijkje kunnen nemen. Onze benen worden inmiddels wel weer wat moe, dus we besluiten terug richting koopgoot te gaan voor opnieuw een Starbucks (nog steeds geen mok!). We lopen een klein stukje om, om te voorkomen wat we midden in een demonstratie belanden (die schijnen echt elke dag wel ergens in BA te zijn).
Na de starbucks besluiten we om toch nog een klein stukje verder te wandelen richting het congres gebouw. De bouw hiervan is een beetje afgekeken van het Witte Huis en dat is ook al van verre te zien. In het parkje voor het congres staat nog een gedenkbeeld (en het is ons inmiddels opgevallen dat om alle beelden in de publieke parken en pleinen echt een enorm groot hek staat).

Daarna lopen we terug richting het hostel. Onderweg drinken (en uiteindelijk eten) we nog wat in een leuk barretje. Daarna passeren we nog een net gerestaureerd (er wordt ook echt als een malle gerestaureerd in BA) oud koloniaal flatgebouw waar we nog eventjes naar binnen lopen. Moe maar voldaan en verzadigd zijn we rond 20 uur terug in het hostel. We kunnen dan echt bijna onze benen niet meer bewegen….

Gisteren (16 februari) hadden we om half 11 afgesproken voor een koffie in een grote boekhandel (dat is hier heel normaal) met een Nederlandse vriendin van Carolina (onze tourleider in Brazilie) die al 2,5 jaar in Argentinie woont. De boekhandel bevindt zich in een oud tehater (en dat is op zich al uniek) en op het oude podium is de koffie bar. We praten onegeveer 1,5 uur over haar ervaringen en hoe het is om in Argentinie te wonen (wat uiteraard erg anders is dan als tourist rondreizen). Zo vertelt zij bijvoorbeeld dat de regering onlangs heeft ingevoerd dat alle producten die in Argentinie verkocht worden daar ook geproduceerd moeten worden. Onder andere Apple weigert dit bijvoorbeeld, waardoor er dus nu een enorme schaarste is aan Apple onderdelen (kabeltjes, accu’s, stekkers etc.) en de onderdelen die nog te krijgen zijn belachelijk duur worden. Dit verklaard waarschijnlijk ook waarom we in de 6 starbucksen die we tot nu toe in BA gezien hebben nog nergens een mok met BA erop hebben kunnen vinden aangezien deze naar wij denken allemaal in Amerika of een goedkoop land als India gemaakt worden en die komen dus simpelweg het land niet in…. Waarschijnlijk hier dus geen mok voor mij.

Rond 12 uur nemen we afscheid en lopen wij nog een rondje door de bookstore. Gelukkig zijn bijna alle boeken in het Spaans waardoor Bas ze niet kan lezen en we hier uiteindelijk nog een keertje wegkomen. We lopen daarna richting de wijk Recoleta naar de begraafplaats waar Eva Perron (of Evita zo je wilt) ligt begraven. De begraafplaats is echt enorm en tevens een waar doolhof, maar we weten het uiteindelijk te vinden.

Daarna gaan we via de rechtenfaculteit (daar wil je wel studeren, jeetje wat een gebouw) richting een parkje met een hydrolische aluminium bloem, die overdag open is, en ‘s avonds gesloten. Daar liggen we even in het parkje voordat we doorlopen naar het standbeeld van Eva Perron in een parkje vlak bij. We vervolgen onze weg richting de wijk Palermo.

Onderweg passeren we opnieuw een starbukcs (en nope, nog steeds geen mok) en een museum over het leven van Evita. We besluiten naar binnen te gaan en het is echt heel leuk. Hier is gelukkig de uitleg van een deel van de museum collectie vertaald in het Engels en zijn de vertoonde filmpjes ook Engels ondertiteld. Na het museum dan echt naar Palermo. Een leuke hippe wijk met vele barretjes en cafetjes en in Nederland (voor wie de serie gevolgd heeft) beroemd vanwege Julia’s Tango die daar is opgenomen. Ik had gisteren even het adres van de opname locatie gegoogled en we lopen daar dus heen. Het ziet er uiteraard in het echt een stuk minder mooi en romantisch uit, maar ondanks dat ik nog steeds een beetje twijfel denk ik Casa Borgerius gevonden te hebben. In Nederland voor de zekerheid toch de serie nog maar even terugkijken….

Daarna drinken we wat op een pleintje voor we ons om half 8 melden bij de Argentine Experience (Een tip die we van iemand die we tegenkwamen in Brazilie hebben gekregen). De Experience houdt in dat we beginnen met het (leren) maken van onze eigen Empenada’s (een soort van dichtgevouwen pasteitjes). Daarna is er een competitie onderdeel voor het maken van de meest grappige creatie van een empanada. Bas maakt een groot lachend gezicht en ik een kroon met de naam Maxima (ultieme link Nederland en Argentinie leek me). Geen van ons beiden wint uiteindelijk, maar een te irritante dme uit Canada. Nou ja, we smikkelen daarna de empenada’s op onder het genot van een Argentijnse Malbec (zijn ze beroemd om en is ook onderdeel van de Experience) alsmede andere Argentijnse lekkernijen zoals Chimmichurrie (een smurrie voor op getoast stokbrood).

Het derde onderdeel is de Argentijnse steak. Er wordt uitgelegd hoe ze de steak z mals krijgen en houden en waar hun producten vandaan komen etc. De steak komt met aardapelpuree en geroaste groenten. Erg lekker!

Ten slotte volgt een zelf te maken Argentijns toetje (koekjes waartussen je een soort van Caramel doet die je vervolgens rondom door de kokos rolt en daarna in de chocoladesaus) en Matee. Dit laatste is een soort van thee maar dan anders. Je hebt een special soort mok en slurptuit met filter nodig. In de mok gaan een hele berg gemalen blaadjes (geen thee, maar andere kruiden) en water, waarna je dit mengsel door de slurptuit opdrinkt. Het filter houdt daarbij uiteraard de kruiden tegen. Wij vinden het drankje vooral op hele sterke en te bittere groene thee lijken en zijn niet echt fan. Ht toetje valt bij Bas uiteraard wel in de smaak!

Tussendoor krijgen we nog les in Argentijnse gebaren (ze doen echt nog meer met hun handen als ze praten dan Italianen en als je geen Spaans kan verstaan kun je aan de handgebaren goed zien waar het gesprke over gaat) en leren we nog wat Spaanse eet gerelateerde woorden. Erg leuk allemaal!

Om half 12 storten we een beetje in en besluiten we richting Metro te lopen. Deze blijkt al dicht dus wordt het uiteindelijk een taxi terug naar het hostel. Rond half 1 liggen we op bed en dat mag ook wel want vanochtend zijn we alweer om half 6 opgestaan om de ferry te halen naar Colonia in Uruguay.

We brengen slechts een flitsbezoekje van 2,5 dag aan dit land voordat we teruggaan naar Argentinie, maar onze ervaringen volgen uiteraard in een volgend verslag!

Liefs,

Martina & Bas

PS. Foto’s volgen snel!