Peru: Lima to Arequipa

We waren dus in Lima!

Na een Premium Economy vlucht (net business class) zijn we veilig geland in Lima. Vanuit de lucht vlogen we helemaal over het water langsde stad en kon je dus al goed zien hoe enorm groot het is. Eenmaal op de luchthaven echt een enorme rij bij de customs. Je moet daar dus je briefje met wat je bij je hebt inleveren en daarna op een knop drukken. Als de knop groen wordt mag je doorlopen (geberud bij iedereen dus wij begrepen er het nut niet zo van, maar goed). Eenmaal daar doorheen stond er keurig een meneer met onze namen op een bordje te wachten. Spullen achter in de kofferbak (allemaal, ook handbagage want soms staan er bendes bij een stoplicht te wachten om je van je handbagage in de auto te ontdoen) en door de chaos van verkeer naar het hotel. Toeteren is hier sport nummer 1 en ook al is er geen enkele reden, als je ergens bij een rood stoplicht aankomt en moet remmen, dan toeter je gewoon even om te laten weten dat je er bent. Bizar!

Goed, eenmaal in het hotel was de kamer uiteraard nog niet gereed. Dat kennen we inmiddels dus we waren er al op voorbereid. We vragen waar we kunnen pinnen en koffie kunnen drinken en gaan er op uit. Er is echt een mega supermarkt met pinautomaten vlakbij en als we vervolgens de winkelstraat inlopen zien we zowaar een starbucks! En ja, ja, ik (Martina) heb uiteraard wederom een nieuwe mok! Was nog even lastig kiezen tussen de Lima mok of de Peru mok want op de laatste staat een afbeelding van de Machu Pichu. Hopelijk hebben ze in cusco dus nog een starbucks en dan koop ik die mok ook (heb nu dus de Lima).

Na een koffie lopen we door en komen we uit op Plaza Mayor of Plaza de Armas. Daar staan onder andere de grote kathedraal en het regeringspaleis. Bij het paleis is net de wisseling van de wacht met een hoop bombarie bezig, dus we kijken even bij het hek.

Daarna terug naar het hotel waar de kamer inmiddels gereed is. We nemen een douche, luieren wat en gaan rond 16 uur gaan we terug naar een pleintje dat we eerder al zagen met barretjes. We drinken een Peruaans biertje en eten er uiteindelijk wat bij. We kakken daarvan wel redelijk in dus kijken we terug in het hotel nog een aflevering van Flikken Maastricht op uitzendinggemist en gaan we slapen.

Op zaterdag 2 maart worden we gebroken wakker. Het bed is namelijk echt knoerd hard en de kamer warm en benauwd. Ontbijten dus en snel de straat weer op. Er hangt op het Tucan Travel bord voor onze tour nog geen mededeling over een tijdstip van de meeting dus we gokken er op rond 17 uur terug te zijn (alle andere meetings zijn namelijk tegen 18 uur dus dat zou op tijd moeten zijn).

We beginnen bij het museum/de woning van de aartsbisschop op het Plaza Mayor. Op de benedenverdieping zijn alleen schilderijen en beelden, maar boven hebben ze de kamers ingericht zoals het er altijd gefunctioneerd heeft. Woonkamer, rookkamer, kapel, kamer vd secretaris van de bisschop, ontvangskamer etc. Daarna gaan we de kathedraal in. Deze is echt enorm! Wat een pracht en praal en uitstalling van macht en rijkdom. Binnen is ook een soort museum met oude boeken voor liederen in de kerk en een kamer met afbeeldingen van alle voorgaande bisschoppen. Verder nog een graftombe met opengelegde echte skeletten van mensen die daar begraven zijn....

Nou ja, eenmaal buiten opnieuw de wisseling van de wacht, deze keer door de mannen in blauw (gisteren hadden ze witte pakjes). Ze doen dan ook andere ‘dansjes’ en marcheren een ander rondje, maar verder redelijk hetzelfde allemaal. Koffie bij starbicks dus maar weer en bedenken wat we daarna gaan doen!

Het wordt de San Domingo kerk en klooster (oudste van Lima). Dit is eigenlijk een klooster in een klooster (of 2 naast elkaar). De patio is met name erg mooi en het is een oase van rust daarbinnen terwijl we midden in de stad zijn. We hebben mazzel want er gaat als we aankomen net een tour de toren in en wij kunnen met hen meeglippen. Vanaf de toren heb je echt een heel mooi uitzicht over de stad en zie je wederom hoe groot het is. Tevens is het verschil tussen het centrum en de favela’s (krottenwijken) op de heuvels erg goed zichtbaar. Ten slotte is er eenof ander tunnelproject bezig in de rio die door de stad loopt. Hier hadden we ook al op een groot bord in de stad iets over gelezen. Bas vind dit uiteraard bijster interessant dus nadat we alles in het klooster hebben bekeken lopen we via dit project (wat uiteraard zeer onprofessioneel gaat in vergelijking met Europa) lopen we naar het volgende klooster: San Francisco (van de Franciskaners). Hier is alleen een begeleide rondleiding mogelijk.

Dit klooster staat met name bekend om zijn enorme bibliotheek. Daarin staan echt 2 verdiepingen met oude boeken uit de 18e (die helaas niet al te goed gepreserveerd worden). Verder zijn de enorme schilderingen van Rubens van the Passion of the Christ erg indrukwekkend. Een beetje luguber hier zijn de tombes onder de kerk met skeletten en botten van de duizenden mensen die hier vroeger begraven werden. Deze mensen betaalde grote bijdragen aan de kerk in de gedachte dat ze dan onder de kerk begraven zouden worden, maar wat ze niet wisten is i) dat ze met 4 a 5 mensen in hetzelfde graf werden gelegd en ii) dat ze na 3 tot 4 jaar weer worden opgegraven en dat hun botten dan werden verspreid over verschillende soort van bakken voor dijbenen, armen, benen, hoofden etc. en dan ook werkelijk met duizenden andere botten daarin. Deze hebben ze dus nu deels weer opengelegd zodat je goed de hoeveelheden kan zien.

Na dit alles hadden we dus wel even genoeg gezien en omdat het ook al bijna 17 uur was zijn we dus maar teruggelopen naar het hotel. De mededeling met de meeting (inderdaad om 18 uur) hangt er inmiddels en onze tourleader blijkt naast het bord op de computer te zitten. Een Nederlands meisje (ja, ja, niet te geloven gewoon!) is onze tourleader. Ze heeft eerder voor Thomas Cook in Turkije en Egypte gezeten en zit dus nu al een half jaar voor Tucan in Zuid-Amerika. We praten nog wat en om 18 uur is dan de pre-departure meeting voor het laatste onderdeel van onze trip, een tour van Lima naar La Paz in Bolivia.

De oogst: een Schotse, een Britse, een Australisch net getrouwd echtpaar en 2 vriendinnen eveneens uit Australie. Dat wederom de halve groep Australisch is verbaasd ons niet zo. Wel dat er dit keer niet 1 uit Melbourne bij zit... Bij alle vorige tours kwam minstens de helft van de Australiers uit Melbourne namelijk. Deze 4 zijn allemaal uit of uit de buurt van Brisbane.

Goed, tijdens de meeting blijkt dat we tot en met La Paz parallel lopen met een andere Tucan tour. De tour die wij doen buigt vanaf daar namelijk af naar Santiago en de tour die zij doen naar Rio (wij stoppen na La Paz dus). Met deze groep zullen we dus ook veel optrekken. Dit blijken eveneens Australiers (maar weer niet uit Melbourne, haha). De hele groep gaat na de meetings samen eten, maar wij willen graag nog naar het German Beer Cafe want daar zijn we ’s middags niet aan toe gekomen, dus wij gaan niet mee en richting Beer Cafe. Echt een super leuk ingericht cafe met het personeel in lederhosen en het bier in pullen en vasen (alleen geen Duitse biertjes). We eten daar ook wat en gaan dan terug naar het hotel voor opnieuw een aflevering Flikken Maastricht. We zijn nu helemaal bij.

Op zondag 3 maart begint de tour dan echt. We reizen af naar Pisco (bekend van de Pisco sour). Aangezien de reis slechts 4 uur bedraagt en er in Pisco zelf niet zoveel te doen is (met de aardbevingvan 2007 is namelijk de halve stad weggevaagd) vertrekken we pas om 13 uur vanaf het hotel. We gaan ’s ochtends dus eerst nog even rustig Lima in. Drinken koffie, lopen van Plaza Mayor naar Plaza San Martin en belanden midden in een soort van lokale carnavalsoptocht. Als toeristen zijn we een waar mikpunt dus na de nodige confetti en meel over ons heen te hebben gekregen vluchten we een winkel in. Als de hele oprocht voorbij is poetsen we ons zoveel als mogelijk weer schoon.

Om 13 uur vertrekken we in 3 taxi’s naar het busstation. Uiteindelijk blijkt 1 taxichauffeur de mensen in zijn taxi naar het verkeerde busstation te hebben gebracht dus na een aantal telefoongesprekken komen ze met een andere taxi aan. Hierdoor hebben we wel de bus gemist en moeten we dus op de volgende van half 3 wachten. Eenmaal in de bus (die overigens meer dan prima is) zijn we na ongeveer 4 uur in Pisco.

Onderweg veranderd het landschap behoorlijk. We rijden namelijk langzaam van de stad een woestijn in. Tijdens de rit wordt ongeveer 4x je kaartje gecontroleerd door dezelfde persoon (je zou toch zeggen dat ze op een gegeven moment wel weten wie er in de bus zitten), maar goed dat hoort er net als toeteren nou eenmaal bij in dit land denken we.
Vanaf het busstation nemen we wederom 3 taxi’s naar het hotel midden in Pisco. Het hotel is echt meer dan prima. Daarna lopen we een klein rondje over het plein (meer dan dat is er dus namelijk niet echt) en eten ergens wat. Omdat het bed in Lima zo hard was zijn we behoorlijk moe dus aan ons bedje toe daarna, zeker omdat we de volgende dag om 6 uur opmoeten en dat hebbenw e behave voor het halen van vliegtuigen al sinds Afrika niet meer gedaan....pfff

Maandag om 6 uur op dus. Na een snel ontbijt vertrekken we om 7:15h richting Paracas. Vanaf daar hebben we een boottrip richting de Ballestas eilanden (ook wel genaamd: the poor man Galapagos). De bot blijkt een ware speedboot (dus ondanks Bas z’n commetaar zijnde: ‘just aother god damn boattrip’) toch een nieuw element! De boot gaat echt mega snel en het is echt super cool! Na ongeveer 5 minuten varen zien we al hele kolonies dolfijnen. Daarna varen we langs een afbeelding in één van de zandduinen van een cactus. Deze is waarschijnlijk dor de Inca’s gemaakt en vanwege de structuur van de ondergrond nooit door weer en wind verdwenen. Nog ongeveer 20 minuten later zijn we bij Isla Ballestas. Daar zijn dus echt mega veel vogels (de schatting is ongeveer 4 tot 5 miljoen) n mega veel zeehonden die daar pups komen baren en zeeleeuwen. Verder schijnen er ook flamingo’s te zijn maar die zijn wij helaas niet. Wel zijn er pinguins (een soort die we nog niet eerder hebben gezien). Super cool allemaal dus!

Na zo’n 45 minuten rond het eiland varen we terug naar de kant en pakken we onze spullen in het hotel. We gaan verder de woestijn in richting Ica en vanaf daar naar de oase in de woestijn zijnde: Huacachina. In de zandduinen rond de oase kun je eventueel met een sandbuggy naar boven en dan met een sandboard naar beneden. Wij blijven echter rustig op een terrasje bij de oase zitten en voelen ons de koning te rijk!

Aan het einde van de middag gaan we met een 2 uur durende taxi (waarbij wij met z’n 5-en in een taxi zitten (het Australische stel gezellig samen op de bijrijder stoel voorin) naar Nazca. Onderweg tanken we nog. Dat betekend hier in Peru dat alle passagiers uit het voertuig moeten (de tank zal toch maar ontploffen...). Bizar echt. Tevens passeren we nog een uitkijkpunt met uitzicht op 3 van de Nazca Lines. Dit is eigenlijk een beetje hetzelfde als de cactus die we vanaf het water zagen maar dan op de grond. Het zijn min of meer figuren uit de omgeving die door de Nazca’s zijn uitgebeeld in de woestijn door middel van het verwijderen van stenen en zand. De figuren die je vanaf de uitkijktoren kan zien zijn bijvoorbeeld een boom en een hand en op goede dagen ook een kikker (die zien wij niet). Eenmaal in Nazca eten we in het hotel wat eigenlijk meer een resort is.

Dinsdag bestaat er de mogeljkheid om een vlucht te maken over de Nazca Lines. Je ziet er dan dus meer dan de hand en boom die wij gisteren hebben gezien. We vinden het echter vrij duur dus besluiten het over te slaan. Heerlijk relaxte ochtend dus waarin we een beetje uitslapen, bij het zwembad hangen, lezen (bas), dagboeken bijwerken etc.

’s-Middags doen we wel de optionele trip naar de Chauchilla Cemetry. Op deze begraafplaats zijn zeer goede mummy’s te zien die dor het droge klimaat nog zeer goed in tact zijn. Zo hebben ze bijvoorbeeld nog haar en is ook bijna alle kleding die wordt gedragen nog in tact. De mummy’s zijn Nazca’s die tussen 300 en 1500 na christus in dit gebied woonden en er wordt gedacht dat deze mummy’s allemaal belangrijke personen uit die tijd en hun familieleden zijn. Het is eerst even wennen om naar een berg skeletten te kijken, maar onze guide die deels afstamt van deze Nazca’s verteld erg boeiend over de tradities en gebruiken van de Nazca’s waardoor we een en ander beter begrijpen. Overigens zijn deze graven allemaal geplunderd en daarmee ontdaan van de originele keramieken en sieraden die aan de mummy’s zijn ‘meegegeven’.

Daarna gaan we dan ook naar een vrouwtje in Nazca die op de traditonele manier replica’s maakt van de keramieken die mee de graven in gingen. Een techniek die haar vader door 30 jaar lang uit te proberen heeft ontdekt en zij weer van hem heeft geleerd. Echt heel leuk! Tenslotte nog naar een oude mijnwerker uit de goudmijnen die hier zo’n 40 jaar geleden zeer actief gemijnt zijn.

Daarna snel terug naar het hotel en met de groep naar de stad om daar te eten. Daar hebben we tevens onze eerste pisco sour (lijkt best wel op de Braziliaanse Cairinha’s, smaakt erg naar lime). Vervolgens snel terug naar het hotel waar we nog snel even douchen (op de Chauchilla Cemetry zijn we namelijk echt gezandstraald dus we zitten nog onder het zand) onze tas pakken (we konden voor 3 euro de hotelkamer de hele dag houden) en hup door naar het busstation voor de overnight bus naar Arequipa waar we nu zijn.

De bus die we hebben schijnt met de meest luxe busmaatschappij van Peru te zijn, maar als jet het vergelijkt met de bussen in Argentinie is het nogal krap en basic. De stoelen kunnen een stuk minder ver naar achter en de beenruimte is de helft van wat we gewend waren in Argentinie, maar goed, we moeten het er maar mee doen. De bus vertrekt om half 12 en na een nogal woelige nacht en compleet stijf komen we om half 10 aan in Arequipa. De 2e stadvan Peru op 2.200m omringt door 3 mega hoge vulkanen (gemiddeld zo’n 5.500m). Die zien we alleen helaas niet want deze tijd van het jaar is het ’s middags blijkbaar altijd bewolkt... hebben wij weer.

Maar goed, in het hotel kunnen we ondanks dat het pas 10:15h is gelukkig wel allemaal al onze kamer in. Lekker douchen dus na de lange busrit. Daarna lopen we het stadje in. Volgens de Lonely Planet is er een nepversie van de starbuck genaamd Cusco Coffee dus daar gaan we als eerste heen. Vanaf daar besluiten we als eerste naar het UCSM Museum. In dit museum is onder ander Juanita, the ice maiden te zien. Zij is een meisje dat zo’n 500 jaar geleden door de Inca’s aan de vulkanische bergen is geofferd. Dit kan bijvoorbeeld zijn geweest om de vulkanen te laten stoppen met uitbarsten, of omdat het een meisje was voor vruchtbaarheid. Als eerste krijgen we een film te zien van de ontdekker van deze geofferde kinderen. In 1995 is Juanita gevonden en omdat het op de berg waar ze geofferd en begraven is altijd heel koud is, is ze dus altijd bevroren geweest en daardoor heel erg goed bewaard gebleven (met huid en organen en al). Zij is ontdekt omdat door een uitbarsting van de vulkaan in e jaren negentig de ijskap over haar graf is gesmolten en bloot komen te liggen en zij daardoor uiteindelijk naar beneden is gerold. Als je de film ziet wat en hoe er geofferd werd is het nogal luguber (het is in principe immers gewoon moord) maar dat zagen de Inca’s en de ouders van de geofferde kinderen (er zijn er in de hele regio 12 gevonden) helemaal niet zo.

Daarna een rondleiding door het museum waarbij ook verschillende atributen tentoongesteld zijn die in de diverse graven van de geofferde kinderen gevonden zijn. Als laatste krijgen we 1 van de geofferde kinderen te zien (Juanita helaas niet want die wordt van januari t/m april in een donkere ruimte bewaard zodat ze niet teveel door het licht wordt aangetast). Wij zien dus een andere meisje die niet zo goed bewaard is gebeleven want die heeft bijvoorbeeld geen huid meer (maar nog wel haar).

Vervolgens naar de kathedraal. Ook hier weer alleen toegang met een rondleiding. Vanaf het begin dat we aankomen maken we al erg duidelijk dat we niet zo heel goed Spaans kunnen. Toch begint de gids die wij hebben eerst uitgebreid Spaans te praten en pas halverwege de tour stapt ze zomaar ineens over naar het Engels (heel apart, maar goed). De kerk is erg groot en heel veel pracht en praal (goud en diamanten zijn echt overal). Vanaf de toren die we beklimmen is goed de schade te zien door de aardbeving van 2001 toen de halve toren naar beneden is gekomen. Verder vanaf daar een mooi uitzicht over de stad.

Na dit alles krijgen we honger en lunchen we even snel wat bij een bakkertje. Als we weglopen zien we aan de overkant de echte Starbucks. Die bewaren alleen nog eventjes voor later. Eerst hup door naar Santa Catalina. Dit is een oud klooster uit de 16e eeuw (met het huidige klooster ernaast) en in dit klooster woonde onder andere Sister Ana de Los Angeles Monteaguadu die in 1985 door Paus Johannes Paulus de Iie is heilig verklaard. Het is overigens niet alleen maar een klooster maar echt bijna een halve stad in de stad met straatjes en ‘cellen’ waar de nonnen woonden dat meer eigen huisjes zijn dan kamers. Echt enorm!
Halverwege begint het al wat bewolkt te worden en als we alles gezien hebben regent het inmiddels (en we lopen in korte broek en t-shirt en hebben verder niks bij ons) dus een mooie gelegenheid om op te warmen bij Starbucks. We lopen via 4(!) pinautomaten (pinnen is hier voor ons nogal een probleem want de Maestro service ligt er blijkbaar de helft van de tijd uit) en de jesuiten kerk naar de starbucks en uiteraard weer met een mok (deze keer die van Peru met daarop de Machu Pichu) naar buiten. Hopelijk komen we dan ook echt geen enkele starbucks tegen met mokken die ik nog niet heb, want de score staat inmiddels op vijf om mee naar huis te nemen....haha

Terug in het hotel zijn we zeiknat van de regen, maar gelukkig hebben we sinds lange tijd (laatste keer was in Zuid-Afrika) weer eens een bad dus daar maken we dankbaar gebruik van om op te warmen. Rond 19-en zijn we met een deel van de groep (de eerste mensen met buikklachten beginnen zich te melden) wezen eten in een restaurant boven op Plaza des Armas met uitzicht over het hele plein en de kathedraal. Omdat het een buiten restaurant is en ze wel gewend zijn dat het hier zo hoog in de bergen ’s avonds wat kouder is kregen we allemaal een soort van fel gekleure warme poncho aan. Super grappig! Eten is hier wel echt heel erg veel vlees en dat begint mij (Martina) nogal tegen te staan, maar goed, we moeten het er nog maar even mee doen!

Straks gaan we richting de Colca Canyon. Dat wordt een ritje van 5 uur de bergen in waarbij we eerst klimmen tot 4800m en vervolgens weer iets zullen dalen. We slapen in de buurt van de canyon dus dat wordt qua hoogte nog interessant. Zo kunnen we wel langzaam wennen aan het verblijven op hoogte, waardoor we wellicht geen tot minimale problemen zullen hebben tijdens de Inca trail waaraan we dit weekend al zullen beginnen!

Goed, verhalen over eventuele hoogte ziekte zijn voor een volgende keer. Foto’s zullen ook even op zicht moeten laten wachten want onze fotoruimte op de site is op dus we moeten eerst extra fotoruimte kopen. Zodra dat voor de bakker is plaatsen we uiteraard ook bij dit verslag weer de nodige foto’s!

Liefs,

Martina & Bas