Santiago de Chile

Zoals beloofd hierbij gelijk het volgende verslag van ons korte verblijf in Chili. Zoals al aangegeven zijn we dinsdag 26-02 aangekomen in Santiago de Chile. We zijn hier nu 2 dagen geweest en vandaag, 01-03 vliegen we (als zijnde popsterren) weer door naar onze volgende bestemming: Lima in Peru.

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: Santiago is het helemaal. Het is (althans het gedeelte dat wij bezocht hebben) er erg schoon, je kan je goed verplaatsen (uitstekend metrosysteem) en in het ‘echte’ centrum bevindt bijna alles zich op loop of fietsafstand. Daarnaast heb je er een legio aan parken en groen en is de hoogbouw ondanks de circa 6 tot 6,5 miljoen inwoners redelijk beperkt. Op straat voelden we ons betrekkelijk veilig en in steden als Parijs of Londen loop je volgens ons gemakkelijker tegen een zwerver aan dan hier (met name de metro is een ware verademing, die is hier gewoon nog ‘schoon’).

Goed. Tot dusver de lofzang. Qua reizen begint de vermoeidheid er wel een beetje in te komen (wat wil je ook, met het (over)volle programma dat we volgen). We voelen ons soms net een popster of een staatshoofd die even 2 dagen de stad bezoekt en vervolgens weer doorvliegt naar het volgende oord. Niet om te klagen hoor, maar je hebt in NL ook vast wel van die dagen dat je denkt: Nou, vandaag ff niet...of van zo’n dag dat je denkt: wat gaan we nu weer beleven...;-) Haha.

Wat hebben we gedaan? Op de dag van onze aankomst (26-02, ’s avonds) hebben we gewoon relaxed buiten op een terras even een pizza gegeten met een biertje erbij. Het hostel is echt meer dan prima (in de wijk Provedencia, nabij metrostation Manuel Montt) en het bed sliep bijzonder goed. Op de eerste volle dag (27-02) in Santiago hebben we het ’s ochtends een beetje rustig aan gedaan en zo tegen de middag zijn we begonnen met koffie in de binnenstad. Bij de Starbucks natuurlijk, want we hebben er eindelijk weer een mok bij (‘Chile’). Ze hebben hier een stuk of 10 van die units (in heel Latijns Amerika zijn er meer dan 500).

Goed. Martina weer blij met een mok, dus daar kan ze weer even op teren. De middag hebben we gebruikt voor een historische fietstour door de stad en dat was erg goed georganiseerd. Samen met een Amerikaanse en een Spaanse gids hebben we de stad per fiets verkend en dat was toch wel bijzonder leuk. Via allerlei parken, leuke straatjes en met telkens korte uitleg zijn we een hoop wijzer geworden over de stad Santiago en het land Chili. Zo is hier onder ander een ‘klein Duitsland’ (er zijn hier erg veel Duitse immigranten van eind 1800 begin 1900) en ook leren we meer over de periode Pinochet en het trauma wat daar nog steeds omheen hangt. We sluiten de middag af in een wijnbar (een tip van de gids) met meer dan 200 soorten (!) Chileense wijn. Kiezen is lastig, maar uiteindelijk proeven we een Brut en drinken we een Chardonnay bij het eveneens uitstekende eten. Daarna keren we weer terug naar het hostel en houden we het voor de rest voor gezien voor vandaag.

Dag 2 in Santiago begint eveneens ontspannen en nu kan ik (Bas) mooi de musea bezoeken. We beginnen met het Museo Historico Nacional, dat met name over het koloniale verleden tot nu verhaalt. Dit museum zit in het Palacio de la Real Audencia en dat is al een attractie op zich. Vervolgens lopen we richting een oud treinstation dat nu dienstdoet als expohal. Volgens mij is het ontwerp van Gustav Eiffel, altans van zijn bureau, maar volgens de bordjes is het van een Chileen die in Parijs bij een architecten- / ingenieursburea werkt. Zal waarschijnlijk wel een van de medewerkers van Eiffel zijn geweest dus. Hier buiten zien we ook de eerst ‘groep’ zwervers rondhangen bij een aantal bankjes. Via de Mercado Central (soort toeristen vismarkt) lopen we langzaam weer terug naar het grote plein in het centrum. Hier lunchen we met een broodje op een bankje en heel veel duiven. Het is inmiddals 2 uur en dus slenteren we langzaam richting het Museo de Belles Artes. Zeg maar het Rijksmuseum van Santiago. Het gebouw alleen al is de moeite waard. Er zijn verschillende exposieties en toevallig is er net een tijdelijke expositie van de Nederlandse fotograaf Kadir van Lohuizen met de titel ‘PanAm’. Hierin maakt hij met een team een expeditie van Zuid Chili helemaal door naar het noorden van Alaska en stelt daarbij middels fotografie allerlei onderwerpen centraal (drugs, mining, immigratie etc.). Enkele foto’s zijn inderdaad bekend en de manier waarop het gepresenteerd wordt is echt heel leuk gedaan (stil beeld gecombineerd met video en korte teksten verspreid over 5 grote schermen). Wellicht is deze ook al in NL te zien (geweest), dat weet ik zo niet. De vaste collectie is trouwens ook wel leuk, het betreft het voornamelijk Chileense meesters van de 18e eeuw tot nu (meeste namen zijn dus onbekend). Omdat we redelijk moe zijn besluiten we via het Park ‘Santa Lucia’ terug te lopen en het dan voor gezien te houden. ‘Santa Lucia’ is een van de heuvels in en rond Santiago en vanaf daar heb je een mooi uitzicht over de stad (ook al is het meer een molshoop). Vanaf boven is toch wel wat meer hoogbouw zichtbaar en ook is nu goed te zien en te merken dat ze wel een serieus probleem hebben met smog en de warmte die blijft hangen tussen de bergen. Wij hebben min of meer mazzel dat de vakanties nog bezig zijn tijdens ons bezoek, vanaf volgende week gaat ‘de Chileen’ weer aan het werk en dan neemt de chaos weer toe hebben we ons laten vertellen: meer verkeer en veel meer mensen.

Aan het eind van de dag nemen we de metro terug en in het hostel hebben we voor de verandering een keer wel een volwaardige keuken (in ZA is dat meestal niet zo heel goed geregeld) en dus maak ik een soort van wraps. Best ok, we drinken er een locaal biertje bij.

Terwijl ik dit typ vliegen we in een soort van Business Class (het heet Economy Plus) naar Lima met LAN. Best prima dus . Zoals ik al zei, soms voelen we ons net een popster...(met de Aap als groupy no.1).
Inmiddels zijn we dus in Lima en morgen hebben we de pre-departure meeting voor onze Tucan trip van Lima naar La Paz. Wederom georganiseerd dus en als laatste nog een keer met een gezelschap reizen.

We zijn benieuwd naar de groep en eerlijk gezegd geloven we het onderhand ook wel. Reizen is inmiddels (bijna) een ‘way of life’ geworden.

Toedels en tot over een week of 3!

Bas en Martina

ps. de foto's bij het vorige verslag zijn inmiddels ook gepost! Het upoaden daarvan lukte in het vorige hostel niet, maar deze hadden jullie uiteraard nog te goed.