Brazilie: Buzios to Salvador & Brasilia

Oi, bon dia,

Het is weer tijd voor een nieuwe update. We zullen proberen dit weer eens wat vaker te doen, maar we zijn nogal continu in beweging geweest de afgelopen 2 weken.

Dus even terug naar 31/1/2013. Toen zaten we nogredelijk zuidelijk, namelijk in Itaunas. Hier is enkel en alleen te komen door over zandwegen te rijden. Bij ons kwamen dus gelijk de associaties met Afrika weer naar boven. Midden door enorme bomen plantages bereiken we uiteindelijk een wel erg idyllisch kustplaatsje. Dit kustplaatsje ligt vlak bij een stuk 'beschermd' strand en het lijkt hier net of de tijd al een jaar of 20 heeft stil gestaan. Van het snelle stadse leven in Rio en Sao Paulo merk je hier niets terug. We slapen hier 2 nachten in een hostel dat meer een soort resort is (met zwembad etc.) Erg relaxed dus!
's avonds eten we met de hele groep een lokaal visgerecht (een stoofpotje met vis, rijst en bonen). Daarna worden er natuurlijk nog weer de nodige caprinha's en bier gedronken.

De volgende ochtend, 1-2-2013, heeft Martina een klein katertje, waarschijnlijk door de combinatie van bier en caprinha's (echt dodelijk spul...). Ik (Bas) gebruik de ochtend om te internetten en het strand zelf eens uit te checken. Het oude stadje (het vorige Itaunas) is compleet onder zandduinen bedolven (op sommige dagen schijnt het kruis van de kerk nog boven het zand uit steken). Door het kappen van alle bomen heeft de wind haar slag geslagen en het dorpje 'weggevaagd'. Het nieuwe dorpje is er vlak achter gebouwd en dat is dus waar wij ook verblijven.
's middags gaan we paardrijden (ja, Martina ook!). Het zijn niet zulke grote paarden als thuis (dit is een wat kleiner, van oorsprong Portugees ras). Martina vindt het wel een beetje eng, ik ben vooral heel benieuwd. Het eerste stuk is een beetje wennen, maar uiteindelijk krijgen we het toch onder de knie. Vooral op het strand paardrijden is een heerlijk gevoel: je voelt je heel erg vrij en zo'n knol onder je kont geeft toch wel een machtig gevoel (1PK ;-)). Helaas heeft Carolina (onze gids, een redelijk klein meisje) een paard dat er vandaag niet zo zin aan heeft en haar er tot 3x toe bijna vanaf knikkert. Mede daarom gaan we wat eerder terug.
In de avond hebben we nog danslessen en volgt snel een local guide in het maken van caprinha's (blijft erg lekker, al houd ik het meer bij het bier). Als afsluiting van de dag eten we weer met de hele groep en doen we nog een cocktail / biertje.

Zaterdag (2-2-2013) begint vroeg, want we gaan vandaag weer een eindje rijden. De 'stoere' jongens hebben echter behoorlijk gedronken, dus pas tegen 0745 zitten we in de bus over de hobbelige zandweg. Rond 1300 uur komen we aan in Arraial D'ajuda, wederom een kustplaats (de tour heet ook niet voor niets: Cruz the Coast...). De plaats doet ons erg denken aan Buzios, waar we eerder deze tour al zijn geweest. Het hostel is prima en best groot. De middag zijn we 'vrij' en deze gebruiken we om weer wat hostels / verdere deel vd trip te boeken en een beetje te relaxen bij het zwembad. Beide zijn we redelijk gaar, dus gaan we ook redelijk op tijd naar bed.

De zondag staan we wederom vroeg op. Vandaag gaan we een behoorlijke strandwandeling maken naar het plaatsje Trancoso. De meeste van onze reisgenoten vinden het te ver (circa 12 km) en te vroeg, dus we zijn maar met zijn 5-en (en de gids). Via een werkelijk prachtige strandwandeling komen we uiteindelijk rond 1300 uur in het plaatsje aan (een van de eerste Portugese nederzettingen in Brazilie). Het ligt op een soort heuveltje en vanaf daar kijk je uit over het strand. De vergezichten, luchtlandschappen en de turquase blauwe zee onderweg zijn echt schitterend. We lunchen in het stadje en daarna gaan we met de bus terug naar Arraial. 'S middags lekker relaxen en genieten van het mooie weer. 'S avonds eten we verse pasta bij een lokale Italiaan. Nadien als een blok geslapen.

Maandag (4-2-2013) is weer een reisdag. Rond 0730 rijden we weg en wederom rond 1300 uur zijn we op onze nieuwe bestemming: Itacare. Het hostel is gelegen in een oud-vissers dorpje in een oud (koloniaal type) huis uit 1913. Erg fraai. Hoge ramen en prachtige details sieren het gebouw. Het is onlangs gerenoveerd (2011) en de oorspronkelijke familie heeft het nog steeds in haar bezit. We zitten (helaas) in een ander bijgebouw / huisje aan de overkant van de straat (hier zitten de double rooms). Onze kamers zijn wel een beetje basic, maar ok.
De stranden hier zijn (wederom) erg mooi en hier zien we voor het eerst ook echt surfers. Wij hebben ook een nieuwe sport: golfje springen (de golven hier zijn veel hoger en krachtiger dan in NL) en af en toe is het vechten tegen de onderstroom, maar we begrijpen wel een beetje beter nu wat surfers nou precies zo leuk vinden.

Na de duik in zee lopen we terug naar onze accomodatie. Daar douchen we snel en drinken we een biertje voordat we met de groep naar een ander hostel gaan dat wordt gerund door de eigenaren van de club waar we me touren voor een BBQ en Caiprinha night. We zijn vrij gaar en de BBQ stelt niet heel veel voor (degene achter het rooster is een Ier en is erg goed in droog rundvlees produceren), maar daarna volgt een les in het maken van Caiprinha's en dat kan hij dan weer wel (en ik inmiddels dus ook!). We drinken onze zelfsgemaakt caiprinha op en taaien af om te gaan slapen.

De volgende ochtend om 9 uur gaan we met de hele groep onder leiding van een gids richting een prestigeus strandje waar je alleen na een wandeling door Atlantic rainforest (waarvan nog maar 3% bestaat) kan komen. We doen er ongeveer een uur over, maar het is de moeite waard. Het strand is echt prachtig en niet zo heel erg druk, want niet iederen heet zin om zo ver te lopen. Uiteraard voeren we hier onze nieuwe hobby weer uit. Zowel 's ochtends als 's middags gaan we even het water in om de golven te trotseren. Ik (Martina) blijk toch een redeijk groot bikinibroekje te hebben, want met bepaalde golven ben ik deze regelmatig bijna kwijt... hilarische momenten dus.

Rond 15 uur wandelen we terug voor een Capoeira les op het strand. Aangezien ik geen shorts heb (alleen een bikinibroekje en jurkje) mag ik van de leraar genaamd Jamaica en nr. 3 in deze sport van Brazilie niet mee doen.... Bas doet wel mee en ik verbaas me over de lenige trucjes die hij hierbij uithaald. Bruggetje, radslag en handstand tovert hij zonder moeite tevoorschijn.

Daarna gaan we terug om ons op te frissen. 's avonds eten we falafel (niet voor iedereen uit de groep een succes blijkt) en gaan wij al redelijk vroeg terug. Als we een uurtje liggen te slapen komt 1 van de jongens die ook een prive kamer heeft redelijk in paniek terug. Aangezien hij erg overstuur klinkt ga ik uit bed (Bas blijft liggen) en blijkt hij zojuist voor de deur van onze accomodatie te zijn beroofd. Nou is dat nog niet eens het ergste, want de overvaller blijkt namelijk een gun op deze jongen gericht te hebben. Dan is het dus echt niet grappig meer. Hij bleek uiteindelijk alleen op z'n geld uit (de camera en portemonee zonder geld heeft hij namelijk teruggekregen), maar toch, een GUN vlak voor onze deur.... pfff. De mensen die mij een beetje kennen weten dus dat ik daarna geen oog meer dicht heb gedaan. Ondanks dat er een groot hek om onze accomodatie heen staat en zowel deze als de deur op slot zitten wordt ik bij elk geluidje wakker en ga ik wel 3x uit bed om de luiken voor de ramen ook dicht te doen.

Als het licht wordt val ik eindelijk een beetje in slaap. Bas heeft wel gewoon geslapen dus die staat op om onder andere de was te doen. Als we gaan ontbijten bij het hostel aan de overkant van de straat waar alle anderen verblijven, blijkt iedereen inmiddels van de overval op de hoogte te zijn. Ook de eigenaren van de tour die we doen hebben het gehoord en komen langs of om te vragen of we willen verkassen naar hun hostel in de stad. In eerste instantie lijkt het me niet nodig, maar Bas denkt dat het toch beter is omdat ik anders weer geen oog dicht doe. Van hen horen we tevens dat er gisteren ook een gewapende overval heeft plaatsgevonden op een stel dat zonder gids naar het prestigeuze strand was gelopen. Gezellig dorp dus dit Itacare (waar je als je rondloopt totaal geen bedreigd gevoel hebt). Na het ontbijt, het pakken van een tas voor onze laatste nacht in een ander hostel en het eten van een pasta als lunch gaan we weer even naar het strand (uiteraard opnieuw om golfje te springen!). Omdat we nu geheel ergens anders vebrlijven dan de groep en ik Bas al een tijdje heb beloofd een keer alleen samen te eten gaan we 's avonds naar de pizzaria die er redelijk ok uitziet. Blijkt ook prima tent te zijn. Daarna drinken we nog wat en gaan we slapen. Dit hostel is wat rumoeriger dan waar we zaten, maar omdat ik nog een nachtje heb in te halen slapen we prima.

Op 7 februari staan we redelijk vroeg op om terug te lopen naar de accomodatie waar we oorspronkelijk zaten. Daar hebben we namelijk het gros van onze spullen laten staan en kunnen we met de rest van de groep ontbijten. Na het ontbijt is het tijd om naar Salvador te gaan. We vertrekken om 9 uur en stoppen rond 11 uur in Vitoria. Een havenplaatsje waar we lunchen en vanaf waar de ferry naar Salvador vertrekt. Omdat de chaufferu daar hoort dat de ferry vanwege de start van de carnaval erg druk is wordt er besloten om te rijden. Dat betekend dus nog zo'n 250 km in de minivan.... We zijn uiteindelijk rond 16 uur op plaats van bestemming. Een camping zo'n 20 km van het centrum van Salvador waar de helft van de groep verblijft en we afscheid nemen van de andere helft die hostels in de stad geboekt hebben.

De aankomst begint met een biertje en de mededeling dat de BBQ bijna klaar is want vanavond is de opening van het carnaval in Salvador dus de bus daar naartoe vertrekt om half 6. We eten dus snel even wat, ruimen onze tent in en stappen in de bus richting het centrum. Er zijn 3 locaties waar je naartoe kan en vanavond staat Barra (de bekendste) op het programma. Eenmaal daar is het een drukte van jewelste! Aangezien wij vanuit Nederland mooie praalwagens gewend zijn is het tevens even wennen hoe het hier gaat. Het is namelijk geen optocht van praalwagens en mooi verklede dames (dat is in Rio), maar een optocht van wagens met hele bands en zanger(essen) die een mini concert geven, met daarachter mensen die een kaartje hebben gekocht om achter de wagen te mogen lopen (en dus het hele concert kunnen volgen). Zo heb je bijvoorbeeld Bob Sinclair op een wagen, en is dinsdag met de afsluitig Gustavo Lima een act. Aangezien wij geen kaarten hebben is het voor ons steeds meer een mini concert. De wagen gaat namelijk voorbij en dan komt de volgende. Als de wagens er zijn wordt er dan door alle toeschouwers meegedanst en meegezongen en heb je dus 1 grote dansende massa in de starten. Echt BIZAR. Langs de kant vd weg staan dan een soort van kraampjes (niet meer dan een koelbox of een winkelwagentje) met mensen die bier, fris en water verkopen. Bier kost dan iets van 2 euro voor 3 blikjes dus dat is echt helemaal niks. Als er praalwagens langskomen is het overigens soms wel een beetje duwen en trekken en dan slaan dus de pickpocktes hun slag. We waren nog geen 10 minuten in de straat en al 4 mensen van onze groep beroofd (ze hebben bij ons alleen een pakje kauwgom te pakken gekregen). Het feest gaat werkelijk de hele nacht door. Wij nemen om 3 uur de bus terug naar de camping, maar dan zijn dus nog lang niet alle wagens voorbij geweest. En dat gaat dus 6 dagen lang zo (zei het elke dag met een andere line up qua artiesten). Echt nog nooit zo iets meegemaakt. Super gaaf!

Op 8 februari voelen we ons uiteraard niet al te best. Ondanks de liters water die we ook genuttigd hebben zijn we redelijk gaar en omdat je al om 7:30uur de tent uit brand is even lekker je roes uitslapen er ook niet echt bij. We drinken dan ook nog maar meer water en besluiten rond de lunch naar het stadscentrum van Salvador te gaan (we willen immers ook iets van de stad zien). De bus doet er ongeveer een uur over om er te komen en komt aan in het zogenaamd nieuwe centrum. Vanaf daar kun je met een lift omhoog naar het hoger gelegen oude stadscentrum. Dat is dus werkelijk net een museum. Op elke straathoek staat wel een kerk en alle huisjes er omheen zijn in prachtige felle kleurtjes geschilderd. We lopen hier wat rond en gaan uiteindelijk naar de meest beroemde kerk en klooster van Salvador die ondanks carnaval gelukkig open is. Deze kerk is van binnen compleet met goud bedekt. Prachtig! Misschien wel een heel klein beetje overdadig, maar we hebben allebei echt nog nooit zo iets gezien. Het klooster (en dan met name de open plaats) is helemaal bedekt met beschilderde tegeltjes die verschillende bijbelse verhalen vertellen (Delfs blauw maar dan anders). Dit hadden we niet willen missen. We lopen daarna nog een rondje en zien dat de carnaval alweer een beetje begint. Er verschijnen steeds meer Afrikaanse vrouwen in originele kledij en ook de koelboxen met bier en fris worden weer af en aangesleept.

Aangezien we honger beginnen te krijgen en in het oude centrum niet echt iets kunnen vinden gaan we weer naar beneden (dit keer via de kabelbaan). We willen eigenlijk McDonalds, maar nemen uiteindelijk genoegen met een subway. Daarna nemen we de bus terug naar de camping. Iedereen daar is alweer in de startblokken voor een volgende avond carnaval, maar wij besluiten over te slaan en lekker te gaan slapen.
We horen de rest rond 4:30h terugkomen van de carnaval en zien dat het dan al licht is buiten. We blijven nog even liggen en worden rond 7:30 uur beide uitgeslapen wakker. De meeste anderen zijn dan uiteraard nog niet wakker. Rond 0900 uur springen we nog even de zee in voor een opkikker (en golfje springen) en daarna hebben we een relaxed ontbijtje met de rest van de groep (die inmiddels een voor een wakker worden. Lunchen doen we 's middags op het strand met zelf belegde broodjes van de supermarkt, erg relaxed allemaal. We wilden in eerste instantie terug naar het centrum van Salvadro, maar hebben besloten vandaag een relaxt strand dagje te doen omdat we de komende periode wederom veel on the move zullen zijn.

Goed, na de lunch begin ik (Martina) met het naaien van achterstallige vlaggen op mijn backpack, te weten Fiji en Brazilie. Verder pakken we onze tas alvast weer zoveel mogelijk en praten en drinken we ondertussen wat met de anderen uit de groep die weer redelijk 'alive' zijn. Ik maak nog wat caiprinha's (daar ben ik ondertussen meester in, dus een uitnodiging voor een caiprinha night voor de dames zodra ik weer in Utrecht ben volgt). Rond 16:30h is er alweer een BBQ want de groep heeft om half 6 alweer een busje naar de stad voor een 3e avond carnaval. Dit keer blijven er wel wat meer mensen achter die even een nachtje overslaan, dus zodra het busje weg is drinken we met hen nog wat en gaan we - nadat de deur van de storage room is ingetrapt (de sleutel zit vast en onze bagage staat binnen terwijl we om half 4 vertrekke vannacht) - slapen.

Om 3 uur gaat de wekker en ruimen we de rest van onze spullen snel op. Om stipt half 4 staat de taxi bij de ingang van de camping en gaan we naar het vliegveld. De camping is wat dat betreft zeer gunstig gelegen, want het is een ritje van nog geen 20 minuten. Eenmaal daar checken we onze bagage in en doen we achter de security een poging voor koffie. Cappucino kunnen ze hier niet maken (is altijd halve warme chocolade melk) en een espresso zonder melk is ook heel erg moeilijk.... Goed, om half 6 kunnen we boarden en vliegen we richting Brasilia. Een stad puur en alleen uit de grond gestampt als regeringsstad en metvel werk van Oscar Nymijer en Le Corbusier. Bas wil hier al sinds z'n 19e graag heen en is in zijn studie met een aantal van de gebouwen dood gegeooid als studiemateriaal dus hoe dichter we bij Brasilia komen hoe meer excited hij raakt. Mijn poging om lekker te slapen geef ik dus maar op, want Basje zit als een klein kind te wippen op de stoel naast me.

Vanwege het tijdverschil zijn we rond 9:15h lokale tijd in Brasilia. Daar gaan we eerst snel op zoek naar een ontbijt. Aangezien ik al een dag of 2 behoolijk last heb van m'n darmen zijn er ook de nodige bezoeken aan het toilet voordat we de bus naar ons hotel nemen. De bus rijdt al even over de strip waar alle bezienswaardigheden staan dus we krijgen zo alvast een goed idee. Het hotel is echt buitengewoon prima. Aangezien we 3 nachten op een camping hebben gestaan en dit wel nog steeds ook onze honeymoon is hebben we de junior suite! Werkelijk 1 van de mooiste kamers waar we ooit hebben geslapen (eerder een soort van appartement dan een kamer met 2 toiletten, een woonkamer, bed, bureua, keuken etc.
Bas vraagt nog of we op een redelijk hoge verdieping mogen en het wordt uiteindelijk de 7e met hoekramen, zodat we een buitengewoon goed overzicht hebben van de stad.

Nadat we ons hebben opgefrist (we gaan na 3 dagen kamperen eerst uitgebreid douchen!) gaan we de stad verkennen. We beginnen bij de TV-tower. Daar kun je op en aangezien deze in het midden van de strip staat kun je van alle kanten de gebouwen waar we voor zijn gekomen bekijken.

Daarna besluiten we als eerste naar het verste punt te gaan, de begraafplaats en het museum over Kubitschenko, de oud premier van Brazilie die destijd het ontwikkelen van de stad geinitieerd heeft en bij een tragisch ongeval om het leven is gekomen. Dit museum vertelt behalve veel over hem dus ook veel over het ontstaan van de stad.

Onderweg daar naartoe komen we nog langs het stadion vn Brasilia die ze nu aan het verbouwen zijn voor het WK volgend jaar. Na de verbouwing kunnen er als het goed is 71.500 mensen in. Spandoeken en herinneringen aan het feit dat het WK in 2014 in Brazilie wordt gehouden zie je in Brazilie overigens echt overal. Daar zijn we echt mega trots op namekijk.

Goed, na het museum (was toch verder lopen dan verwacht) nemen we de bus terug naar het busstation. Vanaf daar lopen we via de Bibliotheek richting het Nationale Museum (ik vind het een soort van net gelande ufo die van saturnus is gekomen en de loopbrug nog uit heeft staan, maar Bas vind het architectonisch gezien uiteraard prachtig!). Het Nationale Museum bleek vandaag helaas slechts open tot 14 uur en is morgen (Rosen Montag) gesloten wegens carnaval. We lopen na 136 foto's dus door naar de moderne kathedraal die er practisch naast staat. Ook daar uiteraard de nodige foto's zowel binnen als buiten. De kerk is mij echt een beetje te modern, maar op zich wel mooi. Daarna door naar de foodcourt in het winkelcentrum (we zitten vrij ver van het restauranten centrum en daar is wegens carnaval waarschijnlijk toch ook veel dicht). We gaan naar een soort van chinees/indische kilo knaller, drinken er een biertje bij en besluiten van onze suite te gaan genieten. We zijn immers ook al sinds 3 uur 's nachts op en dus behoorlijk moe...

Op 11 februari doen we eerst maar eens rustig aan. Rond half 10 gaan we ontbijten (werkelijk ook 1 van de beste ontbijtjes die we in tijden hebben gehad). Aangezien Bas eerder wakker was (wanneer niet) had hij al even opnieuw zitten zoeken naar aanbiedingen voor vluchten met KLM punten en het blijkt gunstig om nu toch echt de vlucht naar huis te boeken... We doen dat (met gemengde gevoelens), pakken onze spullen weer in en gaan na het uitchecken en achterlaten van de bagage in het depot opnieuw naar de kathedraal. Het is nu namelijk heel erg zonning (gistermiddag niet) dus we zijn erg benieuwd hoe het licht nu door het glas in lood komt. Eenmaal binnen is het gelijk een heel ander gezicht omdat er nu allerlei reflecties van het glas op de marmeren vloer zijn die er gisteren niet waren. We kijken nog even rond en lopen vervolgens via alle ministeries (die zich in iets van 10 dezelfde kantoogebouwen bevinden) richting het parlement. Eenmaal daar blijkt dat je een tour kan doen van ongeveer 40 min, maar vanwege de tijd (we moeten later vandaag weer een vlucht halen) en het feit dat er achter het parlement nog gebouwen komen die Bas in z'n studie uitgebreid bestudeerd heeft, besluiten we het niet te doen. We lopen dus duur naar het presidentieel paleis, de vlag van Brazilie (286 m2) en een ander monument voor Kubitschenko. Daarna gaan we snel lunchen bij jawel, de kilo knaller in het winkelcentrum voordat we onze spullen ophalen en de bus terug naar het vliegveld nemen.

De bedoeling is dat we via Curitba naar Foz de Iguacu vliegen. Aangezien de chek-in mevrouw echter geen gelinkte vlucht ziet, kan ze ons alleen voor de vlucht naar Curitiba inchecken. Dit houdt in dat we daar dus onze tassen moeten halen en via de arrivals hal terug naar een incheckbalie moeten op opnieuw in te checken en dat in 1h 45 min. Gelukkig vertrekt onze vlucht op tijd en blijkt het vliegveld van Curitiba zeer overzichtelijk en uitgestorven. Alles gaat dus goed en om 23.30h zijn we in Foz de Iguacu. We nemen een taxi naar het hostel en gaan daar vrijwel gelijk slapen.

De belangrijkste activiteit hier is het bezoeken van de Braziliaanse kant van de Iguassu Falls (hebben we vandaag gedaan) en het oversteken van de grens naar Argentinie waar we tevens de Argentijnse kant van de Falls zullen bezoeken (dit vind morgen plaats). Hierover echter in een volgend verslag uitgebreid meer!

Sorry, toch weer een mag lang verslag geworden zien we.... Net als het reizen met minimale spullen zijn we ook niet zo goed in het kort houden van verslagen. Hoe dan ook, tot de volgende!

Ciao,

Martina & Bas