New South Wales: van Byron Bay terug naar Sydney

Allereerst alvast de beste wensen voor 2013! Jeetje wat komt dat al dichtbij. Voor ons is het zelfs nog 10 uur minder lang dan voor de meesten van jullie die dit lezen, dus tegen die tijd dat jullie oud&nieuw vieren zitten wij inmiddels waarschijnlijk alweer aan het ontbijt!

Maar goed, eerst nog even een verslag van wat we de afgelopen tijd weer allemaal hebben meegemaakt. We zijn volgens mij gebleven ergens bij Byron Bay.

Na 3 campings hadden we daar dus eindelijk een plekje gevonden net buiten het stadje. De volgende dag zijn we dan ook vrij vroeg teruggereden voor koffie en om Cape Byron te bezoeken. Hier is namelijk het meest oostelijke puntje van het vaste land van Australie (nog niet het meest oostelijke punt van onze reis overigens). Onderweg naar dit meest oostelijke punt via een stijl dalend wandelpad spotten we nog een aantal schildpadden in zee en als we nog een stukje doorlopen ook nog een hele kolonie dolfijnen! Als we weer terug boven zijn lopen we nog even het museumpje in de vuurtoren in. Daar blijkt wederom een geemigreerde Nederlandse 1 van de vrijwilligers (uit Arnhem dit keer) die toevallig 10 minuten later nog een rondleiding door de vuurtoren geeft, dus we besluiten ook daarmee nog even mee te gaan. Vanaf het platform boven op de vuurtoren hebben we werkelijk een prachtig uitzicht over Byron Bay en de omgeving.

Na Byron Bay rijden we verder naar het zuiden naar Ballina. Bas heeft in de Lonely Planet namelijk gelezen dat daar een goede Italiaan zit. Als we aankomen is de lunch echter net voorbij en voor het diner gaan ze pas om 17 uur weer open. We lopen dus wat rond, doen nog even boodschappen en zitten zoals het echte Nederlandsers betaamt om stipt 17 uur binnen. De pizza's waren het wachten echter zeer de moeite waard.

Vervolgens rijden we nog een klein stukje zuidelijker en overnachten we op een giga camping in Evans Head. We hebben hier ondanks de massa overigens wel een mooi uitzicht.

De volgende dag (het is inmiddels 20 december) beginnen we eerst maar weer eens met het vervolg van de route uitstippelen. Kerst komt inmiddels namelijk wel erg dichtbij en omdat daarmee ook de zomervakantie in Australie begint tevens de drukte op de campings, dus we zullen dan ook echt ergens moeten reserveren (iets dat we tot nu toe nog niet hebben gedaan). Daarna rijden we naar het uitkijkpunt van Evans Head om vervolgens nog verder naar het zuiden te gaan.

Onderweg stoppen we nog in New Italy. Een Heritage Village en museum geweid aan de Italianen die in 1881 met de eigenlijke bedoeling om naar Nieuw-Guinea te gaan in Australie terrecht zijn gekomen. Best grappig. We rijden daarna verder naar Red Rock voor een lunch aan zee om vandaag te eindigen in Moonee Beach, vlakbij Coffs Harbour. Echt een super relaxte camping met een front locatie aan zee.

Als we de volgende ochtend wakker worden en de deur van de camper open doen kijken we dan ook zo naar de zonsopkomst over zee. Prachtig! We zouden hier het liefst dan ook nog een dag blijven, maar we zijn inmiddels een beetje in de periode aan belandt dat we echt kilometers moeten blijven maken, dus dat gaat helaas niet.

We stoppen in Coffs Harbour nog voor koffie en vervolgen onze weg vervolgens richting het Dorrigo National Park, iets verder het binnenland in. Hier is (opnieuw) een regenwoud, maar dit keer èentje met een tree top walk over de bomen. De weg er naartoe is wederom erg mooi, maar als we eenmaal daar zijn begint het een beetje te druppelen dus we blijven niet heel lang hangen. Vervolgens dus snel door naar Port Macquarie. We moeten namelijk ook nog onze voorruit laten vervangen en we hebben hier een adres waar dat misschien kan. Eenmaal in Port Macquarie blijkt het adres midden in een woonwijk (is dus waarschijnlijk het postadres) en omdat het inmiddels keihard is gaan regenen besluiten we niet al te lang door te zoeken en naar de camping te gaan waar we al langs waren gereden. Deze heeft een zeer goede overdekte campkitchen en je kan er films huren, dus echt prima. De regen houdt de hele avond (en nacht) aan dus we huren inderdaad maar een film (Home Alone 2 om in kerstsferen te komen) en gaan slapen.

Zaterag 23 december proberen we eerst op een ander adres (uit de gouden gids) dezelfde ruitenboer nog een keer te vinden, maar dit adres blijkt een garagebox te zijn, dus nadat we allebei zeer chagerijnig zijn van deze niet bestaande ruitenboer gaan we Port Macquarie in voor een welverdiende koffie. Daarna rijden we door naar het Kattang Nature Reserve, maar niet voordat we eerst nog bij het koala zoekenhuis gestopt zijn. Om het debacel met de ruitenboer een beetje goed te maken adopteren we nog een koala genaamd Edward Montana. Dee koala is onlangs weer uitgezet in het wild nadat hij in et ziekenhuis terrecht was gekomen omdat hij in een electriciteitskabel was gaan hangen. Het hele verhaal kennen we niet, maar dat schijnt in het adoptiepakket te zitten dat inmiddels onderweg naar Losser is.

Goed, we waren dus bij het Kattang Nature Reserve. Een prachtig uitkijkpunt over de Tasmanian Sea. In dit gebied zit tevens een soort van lagoon tussen de bergen waaraan we camperen. Heel mooi daar, maar het stikte er werkelijk van de muggen! Gelukkig hadden we nog deet zullen we maar zeggen...

Op zondag 23 december is het de bedoeling door te rijden richting Port Stephens. Bas heeft alleen op de camping in Port Macquarie waarschijnlijk zijn pyama broek laten hangen, en omdat dit maar 30 kilometer terug is besluiten we eerst terug te rijden. De broek hangt er inderdaad nog, dus gelukkig was het niet voor niks (althans nu nog niet). Hier zien we tevens een Aldi en omdat we benieuwd zijn of het prijsverschil hier ook merkbaar is gaan we binnen even een kijkje nemen en komen we met de helft van de geplande gangen voor kerst weer naar buiten. Daarna beginnen we dan echt aan de 250 kilometer naar Port Stephens. Eenmaal daar zijn we het rijden erg zat (mede vanwege de hitte) dus ondanks dat de camping vrij duur is vinden we het wel gezegend en besluiten we niet verder te zoeken.

Op 24 dcember beginnen we met het verkennen van Port Stephens, waar veel koala's zouden moeten zitten. De eerste stop is de Tiligerry Habitat. Het informatiecentrum is gesloten, dus een guided walk zit er helaas niet in, dus gaan we zelf maar op pad. In het uurtje dat we daar rondlopen zien we 2 koala's, waarvan eentje in actie (klimmend in een boom, in plaats van slapend). Daarna gaan we naar Nelson Bay voor koffie, naar Shoal Bay voor een klim op de ..... met een adembenemend mooi uitzicht over heel Port Stepehens, en ten slotte One Mile Beach. Omdat het inmiddels 14 uur is en we vanavond (kerstavond) naar de kerk willen wordt het tijd om door te rijden richting de wijk Stockton in Newcastle waas we dus een camping hebben gereserveerd. Eenmaal daar drinken we eerst nog wat en nemen dan de ferry naar het centrum van de stad. Daar eten we wat voordat we naar de diest van 19:30 gaan in de Christ Church Cathedral. We hadden gehoopt dat het in de kerk lekker koel zou zijn, maar dat valt tegen. De dienst is vrij apart aangezien het een Anglic Church is en geen Katholieke. Het is voor ons gevoel meer een concert van het koor (en van onszelf) dan van een dienst, maar wel leuk om ook eens mee te maken. We zijn rond 22:00 uur terug op de campingwaar we nog prosecco drinken met een stukje pannetone. Het is inmiddels gaan onweren dus we liggen voordat het daadwerkelijk kerst is om 00:00 uur al hoog en droog in de camper.

Eerste kerstdag is het als we wakker worden inmiddels droog, maar nog steeds waterkoud en grijs. Echt niet te vergelijken met de temperatuur van de dag ervoor. We hebben al snel in de gaten dat het niet veel beter zal gaan worden, dus besluiten een tafel in de campkitchen te veroveren en daar dan maar ons 7 gangen diner (ja, ja, 7 gangen!) te nuttigen. Dit blijkt het goede beslissing, want meerdere mensen krijgen daarna hetzelfde idee en het regent deze dag uiteindelijk af en aan.
Goed, ons kerstdiner bestond uiteindelijk uit het volgende (weliswaar dan niet in bikini voor de tent, maar in joggingpak in decamp kitchen, maar toch):

Gang 1: een Antipasto van vleeswaren, toast, druiven, olijven en gevulde eieren (12 uur);

Gang 2: een pompoen minstronemet geroosterd brood (half 2);

Gang 3: verse Spinach-Ricotta pasta (3 uur);

Gang 4: Peper steak, peultjes, worteltjes en chamignonsaus (half 5);

Gang 5: een kaasplankje met Red Serenade wijn van de wijnboer in de Granite Belt (een koude rode wijn) (6 uur);

Gang 6: een Rolo toetje (7 uur);

Gang 7: Koffie met een chocolaatje (half 8).

Omdat het hierna nog steeds regent gaan we nog een film kijken op de laptop en slapen. Al met al toch best een geslaagde kerst!

Tweede Kerstdag is het nog steeds bewolkt en fris als we opstaan. Na het ontbijt besluiten we eerst Newcastle nog even in te rijden voor koffie en dit doen we in de wijk Hamilton want daar is gratis wifi. Daar boeken we alvast wat accommodaties in Nieuw-Zeeland want ook dat komt inmddels erg dichtbij en omdat het ook daar zomervakantie is moeten we in ieder geval voor de eerste paar dagen alvast iets regelen.

Daarna rijden we richting de noord/west kant van Sydney naar een camping bij een boer niet al te ver van een ruitenboer waar we ook contact mee hebben gehad en waarvn we dus zeker weten dat deze bestaat. Daar moeten we 27 december om 8 uur zijn om de ruit te laten vervangen. Omdat het weer nog steeds niete cht top is en de boerencamping ook niet echt top kijken we opnieuw maar een film en gaan we vroeg slapen. Als we willen gaan slapen blijkt Bas z'n pyamabroek (je weet wel, die waarvoor we 3 dagen geleden 30 kilometer zijn teruggereden) dit keer op de camping in Newcastle te hebben laten liggen/hangen... Ondanks dat ik dan ook al 3 maanden moet aanhoren dat dit echt het beste kledingstuk is dat meneer bij zich heeft zijn we deze nu dus voor de 2e keer kwijt! Dit keer gaan en kunnen we alleen niet terug om m nog een keer op te halen.

Goed, op 27 december staan we om 6 uur op. Als we om 8 uur bij de ruitenboer aankomen blijkt deze gelukkig wel echt te bestaan en ook erg rappido te werken, want om half 9 zit de nieuwe ruit er al in. We rijden daarna de Blue Mountains in en beginnen met een hike bij de Wenthworth falls. Het is inmiddelso overigens weer mooi weer, dus dat betekend helder in de Blue Mountains en ondanks dat ik hier al eerder ben geweest heb ik ze dus nog nooit zo mooi gezien (de vorige keren dat ik er was, was het namelijk bewolkt/mistig en dan komt de blauwe gloed er niet zo uit). Na de hike rijden we door naar Katoomba voor the Three Sisters. Deze heb ik helemaal nog niet gezien want dat kan niet als het mistig/bewolkt is. Ik vind het allemaal dus prachtig, daar waar Bas had verwacht dat ze veel groter zouden zijn. Verder is het hier wel echt mega toeristisch (busladingen vol werkelijk). We lopen dan ook nog wat rond en gaan op zoek naar een plek om te overnachten. De campings in e buurt zijn beide afgeladen vol dus dat is geen optie en we beginnen dan ook meer en meer aan wildcampen te denken. Nadeel daarvan is alleen dat dit in Australie eigenlijk niet mag en dat als ze je pakken er vaak hoge boetes volgen. We bellen dus eerst nog een camping in de buurt van de Jenolan Caves waar we morgen naartoe willen en als deze nog plek blijken te hebben rijden we toch nog maar 70 km verder om daar te kunnen staan.

De volgende dag (het is inmiddels 28 december) besluiten we om na de Jenolan Caves terug te gaan naar dezelfde camping. Dat geeft dus wat ruimte om rustig aan te doen deze ochtend omdat we dan niet om 10 uur van de plek af moeten zijn. Omdat deze camping ook tennisbanen heeft gaan we dus eerst een uurtje tennissen op een soort van kunstgras in een hal met airco. Echt hele prima banen! Na een uurtje gaan we rustig douchen en ontbijten voordat we naar de caves rijden. De weg daar naartoe is echt niet normaal stijl en met veel haarspeldbochten, maar het is de tocht meer dan waard. De caves zelf zijn wederom mega toeristsich en er zijn echt 10 keuzes aan caves om te bezoeken. We zouden graag de River Cave doen, maar omdat deze erg populair is en maar een beperkt aantal bezoekers per dag kan hebben gaat dit helaas niet meer en besluiten we de Lucas Cave te doen. Dit is de meest bezochte cave en dat blijkt want onze groep is echt enorm! Voor ons is het allemaal veel te massaal, maar dat neemt niet weg dat de druipgrotten die we op deze tour bezoeken echt prachtig zijn. Op de terugweg naar de camping rijdt Bas omdat ik de weg naar boven echt niet fijn vind. Dit is dus na bijna 6 weken serieus de eerste keer dat Bas rijdt!

29 december is het dan echt tijd om terug te gaan naar Sydney. We stoppen onderweg nog heel even in Leura voor een laatste blik op de Blue Mountains en om de Three Sisters van de andere kant te zien en gaan in Sydney eerst nog naar Botany Bay. Aangezien we deze hele reis al op verschillende plekken komen die Captain Cook heeft aangedaan kan deze eerste landingsplek van Cook in Australie uiteraard niet ontbreken. Botany Bay heeft daarnaast een mooi uitzicht op het centrum van Sydney en op het vliegveld. In het uurtje dat we er zijn zien we dan ook een Airbus 380 en een Boeing 747 opstijgen en echt recht over ons heen vliegen.

Daarna begint voor de allerlaatste keer de uitdaging om een camping te vinden. Het wordt uiteindelijk een plekje op een camping redelijk dicht bij het centrum waar ze vanwege de drukte de camperbusjes werkelijk boven op elkaar pakken. Maar goed, het is onze laatste nacht, dus zolangwij ruimte hebben om de camper leeg te halen en onze spullen in te pakken vinden we het allang prima. De eerste ronde spullen weg gooien begint, maar omdat we aan de praat raken met wat lokalen die op de camping wonen is het al snel te donker dus besluiten we maar vroeg op te staan en het te laten voor wat het is.

Gisterochtend dus vroeg opgestaan om de camper te ontruimen en schoon te maken. Ongeloflijk hoeveel spullen we in deze 6 weken weer verzamelt hebben en met moete krijgen we dan ook alles weer terug in onze tas(sen). We poetsen de camper van binnen en gaan daarna eerst nog even naar Bondi Beach. Het is ongelooflijk, maar het regent (of beter gezegd miezert) inmiddels weer, maar ondanks dat is het gezellig druk en lopen we even langs het strand voordat we opnieuw ergens koffie gaan drinken met wifi. We hebben geen celeberties gezien (Bondi Beach is daar de spot voor, maar die mensen komen waarschijnlijk alleen als de zon schijnt...)

Omdat de parkeermeter bijna afloopt loopt Bas rond half 12 vast terug, terwijl ik een laatste aanvraag voor een hostel in Nieuw-Zeeland probeer te doen. Als dat gelukt is loop ik ook terug en eenmaal bij de camper zie ik daar een zeer gehavende Bassie en onze first aid kit met alle spullen eruit overal verspreid over de camper. Bij het terug lopen was Basje gestruikeld en voorover gevallen. Gevolg: een kapotte knie, 2 kapotte handen, een kapotte broek, een kapotte portemonee en een schaafwond op z'n onderarm. Wat ik zeg, zeer gehavend. Arme lieve Basje!

Gelukkig breekt de zon inmiddels wel weer een beetje door en na wat betadine behandelingen en 2 grote pleisters kunnen we verder richting Manly Beach waar ons hostel is. Daar droppen we onze spullen voordat we de camper afleveren. Het is daarmee wel een beetje heen en weer rijden, maar dat is nog altijd beter dan met al die spullen op onze rug sjouwen. De kamer in het hostel is echt enorm en het bed is zo'n beetje 2x zo groot dan wat we inde camper hadden, dus we kunnen niet wachten om er in te gaan liggen!

Om 16 uur zijn we dan (eindelijk) van de camper af. Nu maar afwachten hoeveel we van de borg terugkrijgen, want de wisselkoers is nogal veranderd in de afgelopen 6 weken en dat is voor het terugkrijgen van euro's waarschijnlijk niet in ons voordeel (voor het krijgen van dollars de afgelopen weken overigens wel).

We gaan daarna met de trein en ferry terug naar Manly en omdat Bas geen zin heeft om te koken en we opnieuw een hoofdstuk van onze reis zeer geslaagd hebben afgesloten besluiten we uit eten te gaan bij een soort van mexicaan. Die hebben op zondag toevallig een speciaal menu inclusief fles wijn en omdat drank in horeca gelegenheden normaal niet te betalen is hoeven we daar niet lang over na te denken. Daarna lopen we nog een klein rondje door Manly en gaan we eindelijk genieten van het mega grote echte bed (in plaats van losse kussens ondersteunt door onze eigen luchtbedden in de camper). Nou ja, genieten... Het bed is prima, maar het omgevingslawaai nogal luid. We zitten namelijk midden in de winkelstraat van Manly en boven ons in de dorm zitten mensen die het leuk vinden om 'snachts 23x achter elkaar van het tsapelbed te springen. Vet irritant! Gelukkig heb ik oordoppen bij me, dus daardoor nog enigzins een oog dicht gedaan.

Vandaag (het is hier inmiddels dus oudjaarsdag) gaan we met de ferry terug naar het centrum van Sydney. Om 19 uur vanavond (volgens mij is het in NL dan pas 9 uur 's ochtends) hebben we een buffet diner in de Sydney Tower. Dit is de hoogste toren in de stad en heeft dus onder andere uitzicht op de Opera House en de Harbour Bridge. Het vuurwerk kunnen we dus onmogelijk missen. Als je vandaag op het nieuws dus het vuurwerk in Sydney vorbij ziet komen kun je er vanuit gaan dat wij dat met eigen ogen hebben mogen aanschouwen!

Morgen dan alweer ons laattse dagje in Australie! 2 januari stappen we namelik opnieuw in het vliegtuig, dit keer met bestemming Christchurch in Nieuw-Zeeand. Het is echt ongelooflijk hoe snel het allemaal gaat en ik zal vermoedelijk met gemengde gevoelens Sydney opnieuw verlaten. De kans dat ik hier in de komende 7 jaar opnieuw naartoe ga acht ik namelijk niet heel groot. Maar goed, wie weet. Alles kan!

Volgend verslag vanuit Nieuw-Zeeland waarmee we beginnen aan een deel van de reis met landen/continenten waar we allebei nog nooit zijn geweest. Spannend!

Liefs,

Martina & Bas