North and Central Queensland: Cairns - Rockhampton

We hebben een tijdje niet echt internet op onze eigen pc gehad (kortom: slechte of geen wifi) dus vandaar dat het verslag even op zich heeft laten wachten... Maar pfff, waar waren we ook alweer gebleven. Volgens mij ergens bij Mission Beach.

Goed, Mission Beach was dus heerlijk relaxen op het strand onderde palmbomen. Ook hier komen we tijdens onze wandeling naar de pier uiteraard Nederlanders tegen, maar waar in Australie werkelijk niet....
Na mission beach zijn we woensdag 28 november richting de Wallaman Falls gereden. We kwamen daarbij eerst door Tully (de natste stad van Australie met de hoogste waterstand van ooit - 7,9m). De trap die dat moet symboliseren kunnen we alleen niet echt vinden helaas. We hebben geen zin om terug te gaan en nogmaals te kijken, dus rijden we maar door naar het Girringun National Park waar de Wallaman Falls zich bevinden. We overnachten daar op een camping van de Queenslnd Government, wat inhoud dat je 's nachts in het national park mag staan, dat het goedkoop is, maar dat er niet veel faciliteiten zijn (alleen een douche met koud water, geen electriciteit, geen drinkwater en longdrop toiletten). Als we rond 14 uur aankomen zijn we de eersten. We lunchen wat, lezen wat en gaan als het wat afgekoeld is de eerste wandeling naar de rivier maken in de hoop daar Platypussen te zien (een soort van platgewalste eenden). We zien de Platypus niet, maar wel een schildpad en genieten van het uitzicht en de omgeving. Als we terugkomen zijn er inmiddels nog 4 campers gearriveerd. Aan de ene kant fijn, want anders ben je wel heel erg verlaten in zo'n groot donker national park, maar aan de andere kant irritant dat een busje fransen precies naast ons is gaan staan terwijl er nog zo'n 30 plekken verder weg vrij zijn.... Ze blijken echter best ok en niet luidruchtig, dus uiteindelijk is het prima.
Aangezien het om 19 uur pikkedonker is en we de accu van de camper willen sparen liggen we er vroeg in en proberen we met de zaklamp nog wat te lezen.

De volgende ochtend worden we op tijd wakker. Het was vrij koud vannacht (we hadden voor het eerst in weken de slaapzak weer eens nodig, die uiteraard niet bij de hand lag) ontbijten snel wat en gaan dan naar de Wallaman Falls Lookout. Deze waterval is de langste in Australia (206 m) en werkelijk prachtig (hij schijnt in het regenseizoen nog imposanter te zijn). Vanaf de lookout doen we de Jinja walk naar de voet van de waterval. Dat houdt in dat we eerst 2 km naar beneden moeten klauteren en vervolgens weer 2 km omhoog. De tocht blijkt het echter meer dan waardmondanks dat het inmiddels weer behoorlijk warm is geworden als we naar boven lopen.

Vervolgens rijden we naar Ingham. Dit noemen ze ook wel klein Italie, maar behalve een paar Itaiaanse tentjes en een Italiaanse Donna in de supermarkt zien wij daar weinig van terug. Als we bij de Tyto Wetlands (die nu niet heel erg nat waren omdat het einde regenseizoen is) naar de Tourist Information gaan, komen we in plaats van "oude" Italiaanse vrijwilliger dan ook een geemigreerde Nederlandse vrijwilliger tegen die nota bene is geboren in Marienheem en getogen in Raalte en op haar 16e met haar ouders en broers en zussen naar Australie is gegaan. Dat Bas uit Lemelerveld kwam en in Raalte op school heeft gezeten vond ze dan uiteraard ook fantastisch (voor Theo, Anny en Koen: ze heeft altijd vlak bij de discotheek "de leere lampen" gewoont). Na de Wetlands (met wederom veel schildpadden) rijdnen we door naar Townsville.

Vrijdag (30 november) gebruiken we om het stadje in te gaan en te kijken naar mogelijkheden om ofwe te duiken (voor Bas) ofwel naar Magnetic Island dat 8km van Townsville ligt, te gaan. Verder bekijken we goed wat we nu allemaal de komende dagen/weken nog willen doen, want ondanks dat we elke dag een paar kilometer verder naar het zuiden rijden zullen we ergens ook sprongen moeten gaan maken om ook rond Sydney nog genoeg tijd te hebben alles te doen wat we nog willen. We eindigen de dag met de bioscoop (met echt een super mega scherm, niet normaal groot) want Bas wilde per se ergens deze trip de nieuwe James Bond zien. Dat is bij deze dus gelukt!

Zaterdags rijden we iets na 7 uur richting de ferry. We nemen namelijk om 7:45 uur de ferry naar Magnetic Island. Aangezien het zoals gezegd dus maar 8km van het vaste land licht zijn we er na ongeveer 25 minuten varen. Daar proberen we een fiets te huren, maar bij het eerste verhuurbedrijf hebben ze problemen met de remmen. Deze weten gelukkig nog een andere spot dus om 9:15 beginnen we aan onze fietstocht richting de eerste stop: the Forts Walk. De fietstocht is vooral voor mij (in de bergen fietsen, is gewoon niet mijn specialiteit) een hele klus en ik stap dan ook 3x af om stukken te lopen. Versnellingen kan ik ook niet echt mee omgaan (zeker niet als ik er zowel links als rechts 1 heb) dus Bas is al zo'n 15 minuten eerder boven dan ik... Daarbij helpt de temperatuur overigens ook niet echt mee.
De Forts Walk zelf is prachtig. We hebben heel mooi zicht op de Coral Sea en op Townsville en spotten na zo'n 20 minuten lopen onze eerste Koala! Via een tip van een voorbijganger zien we er vervolgens nog 1 met een klein jong. Echt super schattig! Het Fort zelf is ook best interessant, zeker omdat deze vol in bedrijf is geweest tijdens WO II met name om Australie te weren van de Japanners.

Na deze walk fietsen we door (heuevl af!) naar Horseshoe Bay. Daar lunchen we aan het stardn, nemen we een duik in zee en rusten we even uit. Vervolgens doen we nog een wandeling naar een baai (Balding Bay) die alleen per boot of te voet te bereiken is. Helaas onderweg gen koala's meer.

Daarna fietsen we terug (opnieuw de berg over) richting de ferry. Daar fietsen we nog een klein stukje door naar Picnic Bay (niet heel boeiend) drinken we nog wat in de backpackers en leveren we de fietsen weer in. De ferry is (zul je altijd zien) net weg, dus we drinken nog snel een welverdiend biertje na deze 25km op de fiets en 10 km aan wandelingen met meer dan 30 graden. We zijn uiteindelijk om 19 uur terug in Townsville.

Zondag (het is inmiddels 2 december, echt bizar hoe snel de ijd gaat!) beginnen we bij het RAAF Museum (luchtmacht van Australie). Dit museum is gratis en darom uitgebreider dan verwacht. Het gaat voornamelijk over alle oorlogen waarin de Australische luchtmacht is/was betrokken en dat zijn naast WO II (zowel in Europa als in Australie) met name Korea, Vietnam en Indonesie/Nieuw-Guinea. Na het museum weten we even niet zo goed wat te doen ( we willen eigenlijk naar Charters Towers en Ravenswood), maar besluiten omwille van de tijd toch in 1x door te rijden naarAirlie Beach.
In Airlie Beach beginnen we met het boeken van een trip naar de Whitsunday Islands de volgende dag en omdat ik niet duik is dit wederom mogelijk.

De volgende dag dus vroeg op voor de trip naar de Whitsuday's. Om 7 uur worden we opgehaald en onze transfer chauffeur is uiteraard: een Hollander. Al 14 jaar geledem im de dikwereld terecht gekomen en dus weg uit Nederland, maar pas 4 maanden op deze plek. De volgende camping waar we stoppen om mensen op te pikken stappen er wederom: Hollanders in. Als we bij de boot aankomen druppelen er langzaam nog meer mensen binnen (we zijn in totaal met 15) waarvan uiteraard nog meer Hollanders (2 stuks).

Goed, na 1,5 uur varen (het is inmiddels 9:15 uur) zin we aan de buitenkant van Hook Island (1 van de Whitsunday eilanden). Hier gaan de duikers twee duiken maken en kan de rest ongeveer 2 uur snorkelen. De duikers hebben pech (of geluk, het is maar net hoe je het ziet) want 1 dag per jaar spuugt het koraal zaad uit om zichzelf voort te planten en dat was nu net deze nacht gebeurd. Het zicht was daarom erg slecht, maar aan de andere kant hebben ze wel weer iets unieks gezien (dit gebeurd immers maar 1 dag per jaar). Bij de 2e duik (op een andere spot) was het zicht iets beter. Qua snorkelen was het wel weer prachtig. In het begin snorkelde ik de verkeerde kant op (naar dood en grauw koraal) maar toen ik daar eenmaal uit was , was het prachtig. Uiteindelijk zelfs nog een poosje met een enorme schildpad mee gezwommen!

Na de snorkel en duiktocht varen we verder richting Tongue Bay bij Whitsunday Island. Vanaf daar werden we per motorbootje aan land gebracht om een hike te doen naar de Hills Lookout met zicht over Whitheaven Beach, en vervolgens een tocht naar beneden naar de beach zelf. Het was werkelijk of je zo een brochure binnenliep. Dat water is echt zo helder en dat zand echt zo wit, niet normaal gewoon!

In het water zitten vaak een hele kolonie roggen. Die zien we helaas niet, maar we zien wel lion sharks en andere vissen. Na 2 uurtjes op het eiland varen we per motorboot terug naar de boot waar we nog een aantal schildpadden en een zeekoe zien. Als iedereen weer aan boord is varen we terug naar Airlie Beach. Rond half 5 zijn we moe maar zeer voldaan terug bij de camper. Wat een prachtige omgeving, indrukken en uitzichten vandaag. Onbeschrijflijk!

Dinsdag (4 dec) worden we nog een beetje beduusd wakker. We rijden na ons ontbijt Airlie Beach nog even in om te internetten en koffie te drinken en gaan vervolgens verder naar het zuiden naar Cape Hilisborough. Op deze camping in het national park doen we even rustig de was, maar als ik de was ga ophangen zit er een enorme kangeroo in het gras rustig te eten. Aangezien we tot nu toe alleen nog maar Walibi's hebben gezien en geen kangeroo's ren ik terug om Bas en de camera te halen. De Kangeroo poseert rustig voor elke foto, ongehinderd door zijn publiek. Daarna drinken we een wijntje en lezen we een boekje op het strand. Als ik de was weer binnenhaal zit de kangeroo nog op dezelfde plek. We gaan vandaag vroeg de camper in want we zijn nog erg moe van de vorige dag en moeten morgen om 5 uur op.....

Goed, 5 december om 5 uur op dus. Niet om sinterklaas binnen te halen, maar om kangeroo's op het strand te zien. Gelukkig is het niet voor niets want er zijn er inderdaad zo'n 8 aanwezig vlak bij waar wij het strand op lopen (letterlijk 1 minuut lopen van de camper). Bas volgt ze ook nog als ze van het strand afhuppelen, maar om half 6 vind ik het wel genoeg en ga ik weer even terug mijn bedje in.

Na het ontbijt rijden we naar het Eungalla National Park. Daar bezoeken we de Finch Gorge. Een regenwoud met swimmingholes en dat hebben we geweten. Op de parkeerplaats waren we al een vrij bijzonder groepje van 5 Italianen tegengekomen, die bij de 1e swimminghole allemaal poedelnaakt de rosten beklommen en in het water sprongen (eentje maakte er werkelijk een hele show van.... TE bizar!). Gelukkig hadden we al foto's genomen voordat zij hier aankwamen... Bij de 2e swimminghole geen gekke taferelen, dus heerlijk van de omgeving kunnen genieten. Ook hier zouden we theoretisch gezien Plattypussen kunnen zien, maar opnieuw hebben we geen geluk....

Na de Gorge (waar we ook nog even lunchen) besluiten we in plaats van een camping in de buurt te zoeken het gat tussen Mackay en Rockhampton, waar niet echt iets boeiends is, in 1x dicht te rijden. Dat betekend nog zo' 300km naar het zuiden.... Een lange tocht op het heetst van de dag, waarbij ik onderweg net zat te bedenken dat we nog niet echt tegenvallers hebben gehad deze reis en PATS een steentje op de ruit, met een flinke ster tot gevolg die zich onmiddelijk ontpopt in een scheur. We hebben hier tot nu toe nog niks aan gedaan want de scheur is gestopt met verder scheuren, maar dit gaat ons zeker geld kosten....

Goed, we kunnen niet veel anders dan verder rijden naar onze stop van vandaag: de Capricorn Caves waar ook een camping bij zit. De Caves zijn al gesloten als we iets na zessen aankomen, maar gelukkig is er nog iemand om de poort naar het kampeerterrein voor ons te openen. We blijken met nog 1 andere camper de enige camping gasten op het terrein. Lekker rustig dus. Bas gaat snel koken (het is hier dus standaard om 19 uur donker) en dan ontdekken we dat camperen in de bush ook nadelen heeft: enorm veel insecten, met name muggen... We geven ons dan ook snel gewonnen en mede omdat we er dus al om 5 uur uit waren liggen we wederom vrij vroeg in de camper.

6 december gaan de de daadwerkelijke caves bezoeken. Ik heb gelezen dat je in december met de tour van 11 uur de Summer Solstice light kan zien, maar omdat we om 10 uur het kampeerterrein al af moeten drinken we in de kiosk eerst nog even wat koffie. Met een groepje van 11 gaan de de caves in (waaronder uiteraard opnieuw nog een ander Nederlands stel). Deze caves zijn zogenaamde dry caves (tegenovergestelde van wat we in Zuid-Afrika hebben gezien, want dat waren wet caves) en bevinden zich voor het grootste deel boven de grond. Erg leuk om te zien. Rond half 12 gaan we naar een grot waar de Sumer Solstice light is te zien. Een lichtstraal van de zon die loodrecht de cave binnenschijnt en daarmee een soort van spotlight vormt. In die straal (omdat hij zo fel is) kunnen papiertjes worden verbrand (wel met behulp van een ijzeren schaal) kunnen andere kleuren aan de grot worden gegeven door gekleurde lappen in het licht te houden en kan disco gemaakt worden (met discoballen). Toch best bijzonder om te zien. Na ongeveer 20 min is het licht weg en vervolgen we de tour nog naar de cathedral grot (mooie akoestiek) en gaan we via het zigzag pad (echt zigzaggend en smal) weer naar buiten.

Eenmaal buiten vervolgen we onze weg naar Rockhampton dat zo'n 20 km verder ligt en nemen we vlak daarvoor e afslag naar Yeppoon. Dit is de gateway naar de Keppel Islands, die wij besluiten over te slaan. In plaats daarvan overnachten we wel op een camping in Kinka met uitzicht op de eilanden.

Gisteren zijn we via Emu Park waar een siging ship staat ter ere van Captain Cook, dan daadwerkelijk naar Rockhampton gegaan. Onderweg nog langs een crocodile farm, maar de toegang was vrij prijzig dus we zijn weer omgedraaid (sorry Lydia...). Het werd daarna nog even spannend of we Rockhampton wel zouden halen want de tank was bjna leeg, maar het kwam uiteindelijk goed. In Rockhampton eerst koffie gedronken, toen naar de Mount Archer Lookout om te lunchen met uitzicht over de stad en vervolgens terug naar de Botnical Gardens in de stad. In deze tuinen bevind zich ook de (gratis) Rockhampton Zoo waar we nog een drietal koala's zien en onze eerste Wombats. Ik kon me niet herinneren dat deze beesten zo groot waren en Bas vond ze vooral (uiteraard) erg schattig....

Na de zoo rijden we nog naar de Tropic of Capricorn (een soort van evenaar die we in Afrika ook al gepasseerd zijn) waar we nog wat foto's maken en de lijn overgaan. We vonden het bord in Afrika overigens duidelijker en mooier, maar goed. Daarmee hebben we de tropen nu overigens ook verlaten. Daarna rijden we naar de overkant van de straat voor een camping, waar we 's middags een beetje op het gras hangen, biertjes en wijntjes drinken, dit verhaal typen en een filmpje op de computer kijken. Vanwege de hitte zijn we namelijk erg loom en we worden ook een klein beetje moe van het constant aan het reizen zijn.

Vanochtend dan ook rustig aan gedaan en nu in dezelfde koffiebar als gisteren even rustig koffie aan het drinken. Straks gaan we nog weer zo'n 200 km naar het zuiden naar een plaatsje genaamd "Town of 1770". Dat heeft uiteraard wederom met de landing van Captain Cook te maken in het jaar 1770. Vanaf daar gaan we hopelijk morgen een dagtocht maken naar een eilandje genaamd Lady Musgrave, waar Bas voorlopig voor het laatste zal duiken en ik zal snorkelen. Dit eiland ligt bovenop het koraal en wordt er ook helemaal mee omringt en is aangeschreven als 1 van de 7 wereldwonderen. We zijn dan dus ook erg benieuwd.

Daarna rijden we verder naar beneden rchting Bundaberg. Aangezien het december is en het broedseizoen voor de schildpadden daarmee in volle gang, hopen we daar 's avonds nog met een tour mee te kunnen naar het strand om de schildpadden te zien broeden. Vervolgens zullen we richting Hervey Bay gaan voor een tour naar Fraser Island. Dan komt ook langzaam Brisbane steeds dichterbij. Vanaf daar dan ook hopelijk meer!

Blijf ons dus vooral volgen en blijf reageren!

Liefs,
Martina & Bas