Cape York: Cairns - Cooktown - Cairns

Zoals aangegeven in het vorige verslag was de bestemming toen nog onbekend. Inmiddels zijn we ruim een week verder en hier volgt een uiteenzetting van de belevenissen tot nu toe.

Vorige week maandag (19/11) zijn we aangekomen in Cairns. Vanaf hier zijn we dinsdag (20/11) naar Port Douglas gereden. Een plaatsje ongeveer 70 km Noordelijk van Cairns. Port Douglas staat vooral bekend als meer luxieuze badplaats, een soort uptown 'Cairns' als het ware. Van een van onze reismaatjes in Afrika hadden we ook de tip gekregen om vanaf hier een reeftrip te maken. Hierover later meer (Cairns zelf biedt ons namelijk betere deals).

Het kamperen gaat ons al weer goed af en het is net alsof we nooit anders gedaan hebben. Nu hebben we natuurlijk goed kunnen oefenen in Afrika, dus dat scheelt. De inkopen, keuken, koken en het feit wat-waar ligt is mijn afdeling en het rijden neemt Martina voor haar rekening (ik heb tot nu toe nog geen kilometer gereden in deze campervan). Prima verdeling en net als thuis dus (haha :-)).

De wegen en de scenery richting het Noorden zijn prachtig. Een blauw / turquase zee, witte stranden en een hoop groen (wederom tropisch oerwoud). Dit is vanaf nu voor mij (Bas) het 'echte' Australie. Heel anders dan de grote stad 'Sydney', al was dat (ook voor mij) wel een ervaring. Erg cool om ook daar geweest te zijn.

's middags verkennen we het stadje en maken we een wandeling langs een look-out en het strand. In de zee kan je beter niet zo maar gaan zwemmen vanwege de stingers en de krokodillen ('crocs'). Daarom hebben ze aparte stukken met een net beschermd waarin je kan zwemmen.

Op woensdag (21/11), we hebben inmiddels een beetje een reisplannetje (met dank aan de Lonely Planet (op de E-reader)), rijden we naar Cape Tribulation. Voordat we hier aankomen pakken we eerst nog een stukje Aboriginal natuurschoon mee: de Mossman Gorge. Een prachtig stukje regenwoud met beekjes waar je middels een boardwalk / pad doorheen kan wandelen. Ook kan je zwemmen in het beekje. Martina houdt het bij pootje baden. Via een idyllisch pontje over de Daintree River komen we met de campervan ook in het regenwoud, het 'Daintree rainforest'. Via een - voor tourisme aangelegde verharde weg - kan je zo in Cape Tribulation komen. Onderweg komen we eigenlijk alleen localen en campervans tegen. Het is een erg mooie en leuke tocht (ook om te rijden). De weg is af en toe heel smal en soms splits de weg zich op om om een paar bomen heen te kunnen rijden.

Bij de campsite komt de wietlucht ons al tegemoet voor we uitgestapt zijn. Wel een bizarre gewaarwording, want hier stikt het nog van de hippies en bijbehorende flower-power vans. We wisten niet dat ze nog bestonden! Maar hier zitten ze dus nog in het wild. Gelukkig zijn er ook normale - belastingbetalende - mensen op deze camping en op een beetje een apart veldje kunnen we gelukkig bij hen staan. De hippies daargelaten is het werkelijk een prachtige spot. Via een wandelpad van nog geen 50 meter komen we namelijk zo op het strand uit. Een stuk strand met wat palmbomen recht voor onze camper, wat wil je nog meer?! Snel de stoeltjes naar buiten en gewapend met een fles wijn lekker op het strand een glaasje drinken. Genieten gewoon!

De volgende dag (donderdag 22/11) gaan we er redelijk vroeg op uit om een wandeling over het strand te maken. Langs het strand is het prachtig (de zon komt immers aan deze kant op). Een plaatje gewoon. Via een doorsteek lopen we naar het eigenlijke Cape Tribulation. Hier is een soort uitkijkpunt. Erg mooi. Onder het lopen kijken we goed of we geen krokodillen of Cassowarries zien. Die laatsten zijn erg zeldzaam, er zijn er nog zo'n 1000 tot 1200 in Queensland en ze zijn dan ook beschermd. Een Cassowarry is een soort van mega-kip (1,4 mtr groot / hoog (excl. hoofd)) en hij is vooral goed in het verspreiden van allerlei soorten zaden van vruchten die hij eet. Mede daarom is ie van groot belang voor een diverse vegetatie in het regenwoud. Ondanks allerlei waarschuwingsborden zien we er (nog) geen. Gelukkig komt dit later in de week nog goed.

De wandeling hadden we niet willen missen. Als we terug zijn ontbijten we en gaan we lekker douchen. Het is nu (0900 uur) al flink warm en ook als je niets doet gutst het zweet van je lijf. Rond 1030 rijden we weg en gaan we weer terug naar het veerbootje (na Cape Tribulation houdt de weg op...je kan alleen nog met een 4WD over een zandweg door). We willen vandaag door naar Cooktown en dit is nog een behoorlijk eindje rijden (300 km), vooral omdat we eerst dus terug moeten richting Port Douglas. Via een normale geasfalteerde weg door het binnenland bereiken we laat in de middag Cooktown. Helaas is 'Wally' (onze campervan) niet zo zuinig als ons gebakje uit Zuid-Afrika, gelukkig is petrol hier wel wat goedkoper dan thuis (1 ltr is ongeveer 1,50 AU$, ofwel 1,30 EUR).

Cooktown zelf is vernoemd naar (u raadt het al), toenmalig Lieutenant Cook. James Cook is hier in 1770 met de Endavour op de great barrier reef gevaren en daarbij heeft het schip averij opgelopen. Door enkele kanonnen, ballast en een anker over boord te gooien is het hem gelukt het schip vlot te trekken en aan land te komen om de nodige reparaties uit te voeren. De rivier heet dan ook Endavour en de berg bij het stadje heet Mount Cook. In totaal is Cook hier ongeveer 5 weken geweest en nadien besloot hij hier een eerste nederzetting te stichten, zie daar 'Cooktown'. Dit was dus eigenlijk de eerste echte Westerse nederzetting in Australie, omdat Cook pas later de reis naar beneden heeft gemaakt. Voor ons is het wel mooi dat we na Cape Point, Mossel Bay (Zuid Afrika) en Sydney (de replica van de Endavour ligt daar en daar zijn we ook opgeweest) hier wederom in de sporen van deze grote ontdekkingsreiziger staan. Een beetje 'living' history dus.

De camping waar we staan is erg rustig (we zijn in totaal met zijn 3-en) want na het eclips festival (er was hier een paar weken terug een volledige zonsverduistering (wisten we niet en dit konden we toch niet zien, wij zaten toen nog in Afrika)) is iedereen (> 10 000 touristen) ongeveer weer vertrokken.

Vrijdagochtend (23/11) gebruiken we om het stadje goed te verkennen. Vooral het Captain Cook museum is erg interessant en wel echt een must als je hier bent. Zo hebben ze in 1970 de dumpsite van de kanonnen en het anker gelocaliseerd en deze zijn toen dan ook opgedoken. De masterpieces van het museum zijn een volledig gerestaureerd kanon en het originele anker van de Endavour.
Het stadje zelf is vooral vergane glorie en moet het dan ook vooral nu ook nog hebben van haar rijke verleden. In 1870 beleefde de stad een ware boom vanwege een 'gold rush' (verderop was voorheen een goudmijn). Ongeveer 15 000 chinezen hebben er toen ook nog gewoond. Nu is ook hier weinig meer van over en wonen er in totaal nog maar iets van 2500 mensen. Via dezelfde weg rijden we weer terug richting het Zuiden.

Voor ons is Cooktown het meest Noordelijkste puntje wat we aan zullen doen op deze reis. Verder naar boven kan helaas niet omdat we daarvoor niet echt de uitrusting hebben (geen 4WD), en ook vanwege de tijd is het verstandig om weer richting het Zuiden af te zakken.

De weg terug is ook wel weer een beleving. De weg meandert door het ruige, continu veranderende landschap. Onderweg zien we helaas heel veel aangereden Walibies (soort van mini-kangaroo, zonder buidel). Deze beesten zijn mijn nieuwe favoriet. Helaas zijn ze niet zo slim en lopen (beter gezegd springen) ze nog wel eens tegen een auto aan (er staan geen hekken). Ze zaten ook op de camping en met name de kleintjes zijn echt super schattig.

Dat brengt ons gelijk op de bestemming van vandaag: Mareeba - de Granite Gorge, ofwel Walibi - land!! Hier zitten namelijk heel veel Walibies, maar dan de berg variant: de Mountain Wally. De groep (stuk of 50 ofzo) die hier zit is half tam en zodra we op de camping geinstalleerd zijn komen ze ook even kijken om de nieuwe bewoners (ons dus) uit te checken. Ze zijn echt super schattig en ze eten gewoon uit je hand. Ze zijn supersnel en springen heel veel in het rond. Martina vindt het allemaal maar zo-zo (tja...beestjes) en als ze 's avonds bij het eten zowat van onze borden willen mee-eten vindt ze het genoeg en gaat ze binnen in de camper zitten (ze zijn inderdaad wel een beetje opdringerig...). Het voordeel van deze camping is wel dat het hier vanwege de hoogte lekker afkoelt.

Zaterdag (24/11) rijden we terug naar Cairns. Eerst maken we echter nog een wandeling door de Granite Gorge. Erg mooi en erg cool vanwege de Wally's. Het is echt klimmen en klauteren over de enorm grote granieten keien. Een leuk begin van de dag. Rond 1015 zijn we op weg richting het stadje Mareeba en richting Cairns. Via Kurunda (een ontzettend touristisch oord) en de Barron Falls komen we rond de middag aan in Cairns. We hadden besloten om vanaf hier een reeftrip te maken omdat dit de beste deals bood en ook voor ons beide wat te bieden had (duiken (Bas) EN snorkelen (Martina)). Gelukkig is er nog een plekje vrij voor de volgende dag, dus daar hebben we weer mooi geluk mee. De middag gebruiken we voor inkopen en wassen (moet ook gebeuren), gelukkig zijn hier weer gewoon wasmachines (o wat fijn!). We hebben nu een andere camping dan de allereerste waar we stonden en deze bevalt een stuk beter. Ook is het hier gezellig druk.

Zondag (25/11) is voor ons de grote dag: een great barrier reef trip. Beide hebben we hier erg naar uit gekeken en we zijn echt reuze benieuwd. Het schip waarop we zitten is een catamaran waarop zo'n 40 tot 50 passagiers mee kunnnen. Het is wel een beetje massa tourisme, maar dat heeft ook wel te maken met wat je bereid bent te betalen (per persoon begint het bij zo'n 150 AU$, voor meer luxe gaat de prijs al rap omhoog). Het doel heiligt de middelen, dus we zien wel. Eerst varen we naar een eiland (Fitzroy Island) om daar passagiers af te zetten en supplies af te leveren. Vervolgens varen we via een geul door het rif naar de outer reef, naar de live-a-board (schip waar je 's nachts ook aan boord kan blijven, een drijvend hotel dus...) van dezelfde club om ook daar mensen af te zetten en supplies af te leveren. Inmiddels zijn we al zo'n 2 uur op weg (en hebben we best aardige golven getrotseerd).

Het rif ligt er prachtig bij en fungeert als een golfbreker. Na alle plichtplegingen zijn we eindelijk waar we zijn willen: de spot om het water in te gaan! Ik ga duiken bij de 'Three Sisters' en Martina zal boven een bijgelegen stuk koraal gaan snorkelen. We zijn in totaal (incl. de dive master) met zijn 7-en, dus een redelijk overzichtelijke groepje. De rest gaat allemaal snorkelen of kan / mag niet duiken (wel mag je een introductie duik proberen). Ik had het duiken zelf massaler verwacht, dus dit valt gelukkig mee (nog geen Egypte taferelen hier, gelukkig!). Eenmaal onder water wordt het pas echt duidelijk waar het allemaal om te doen is: wat een wereld! Prachtige vissen en heel mooi koraal (de zon is ook goed, dus dat werkt ook mee). Omdat er een dive master mee is die als gids fungeert kunnen we alle 3 zussen zien (soort van koraal eilanden onder water...). Vooral als je ertussen door duikt is het prachtig om te zien. Je zwemt dan als het ware tussen 2 riffen van koraal door. Ook zien we een haai op de bodem zwemmen. Cool! Die had ik nog niet eerder gezien.

Zodra ik weer boven ben ga ik nog heel even gewoon snorkelen met Martina en ook dan is het verbazend wat je zelfs al kan zien vanaf het oppervlak. Erg mooi. Ook Martina is erg onder de indruk. We lunchen aan boord en maken ons klaar voor de middag duik. Deze zal iets verderop plaats vinden. Er liggen moorings tussen het reef waaraan ze de boot verankeren en dan kan je vanaf het achterdek duiken / snorkelen. Wij gaan nu met zijn 5-en en zodra we weer een groepje haaien zien (het zijn maar kleintjes hoor, en ze zijn niet echt gevaarlijk) gaan we naar beneden. Deze keer maakt het nog meer indruk, met name ook vanwege de geweldige hoeveelheid verschillende vissen die ik zie. Af en toe zwemmen we er ook midden tussen. Erg mooi en uniek dit te kunnen doen. Martina vermaakt zich weer met snorkelen en zij heeft zelfs Nemo al gevonden ! (ik niet helaas).

Eenmaal terug aan boord maken we wederom een detour langs de live-a-board en het eiland. Rond 1700 uur liggen we weer in de haven. Moe maar voldaan stappen we van boord. Wat een beleving!

De maandag (26/11) vervolgen we onze trip naar het Zuiden en voor de 2e keer in een week verlaten we Cairns. Nu rijden we verder naar beneden en via de kust en het plaatsje Innisfail bereiken we vroeg in de middag Mission Beach. Dit is 14 km prachtig strand gecombineerd met een strook regenwoud in het binnenland. Op weg hier naar toe zien we ook voor het eerst een Cassowarry. Wat een beest. Hij is inderdaad erg groot en imposant. Ik ga maar niet te dicht bij en gelukkig poseert ie goed voor de foto.

De maandag gebruiken we vooral om een beetje bij te komen en vandaag zijn we lekker een dagje naar het strand geweest (de camping ligt echt aan het strand, hoe relaxed is dat). Beetje bijgekomen van de best wel drukke week en vast een beetje de route uitgestippelt voor de komende paar weken. Voor de activiteit naats p het strand gelegen ook nog 1 van de wandelingen hier in het regenwoud gedaan naar de pier. Uiteraard ook daar weer Hollanders aan het vissen (ze zijn echt overal...).

Zoals het nu gaat, gaat het prima en als we elke dag een beetje af zakken naar het zuiden komen we vanzelf weer in Sydney.

Volgens mij is het wel duidelijk, maar wij vermaken ons nog steeds prima. Tot binnenkort!

Groetjes, Bas en Martina

Ps. er staan inmiddels ok foto's bij ons vorige (Sydney) verslag.