Sydney

Na een lange, maar relaxte vlucht (het toestel zat maar half vol) van 8,5 uur kamen we woensdagavond om 19:00 uur lokale tijd (het was voor ons toen 17:00 uur) aan in Abu Dhabi. Bij de daling had ik erg veel last van m'n oren vanwege de verkoudheid, dus de vlucht naar beneden wil ik liever niet aan terugdenken...

In Abu Dhabi bleek al snel dat onze vlucht naar Sydney 1,5 uur vertraagd was en we pas om 22.45 uur door zouden kunnen vliegen. Dan dus maar op zoek naar iets te drinken en de gratis wifi. We hebben eerst nog koffie overwogen, maar bedachten al snel dat een biertje misschien een beter idee was zodat we de volgende vlucht lekker zouden kunnen slapen.

De tijd ging op zich redelijk snel en rond 23:00 uur lokale tijd (het was voor onze oude tijdzone toen gevoelsmatig 21:00 uur) zaten we in de lucht. Tijdens het opstijgen kreeg Bas juist heel erg veel last van druk op zijn oren, dus ook deze vlucht was vanaf het begin al niet ideaal. Aangezien we 14 uur in het toestel te gaan hadden en slapen ondanks et biertje ook niet echt goed wou lukken maar een paar komedies gekeken, spelletjes gedaan en Bas heeft in totaal iets van 6 uur Batman zitten kijken. Je moet wat. Om 20:00 uur lokale tijd (het was voor onze oude tijdzone inmiddels 11:00 uur 's ochtends) kwamen we aan in Sydney.

Ik had Bas al gewaarschuwd dat ze hier erg streng zijn qua wat je wel en niet mee naar binnen mag nemen en na een lange rij bij de douane volgde dus ook nog een tassencheck. Rond 21:15 uur stonden we dan ook eindelijk aan de andere kant en konden we richting de trein om naar het centrum te gaan. Ons hotel was bij Hyde Park wat redelijk centraal ligt, dus de treinreis zelf was gelukkig niet langer dan een kwariertje. Daarna nog een klein stukje lopen (gelukkig weet ik nog een beetje de weg) en toen konden we na een reis van toch zo'n bijna 28 uur heerlijk douchen en in een echt bed liggen!

Ondanks dat het voor ons gevoelsmatig inmiddels middag was ging slapen prima. We vielen als een blok in slaap en werden de volgende ochtend pas om 9 uur wakker. Helaas bleek het te regenen, en aangezien we in Kaapstad voor het laatst hadden gewassen besloten we ons dus maar met nuttige zaken als de was bezig te gaan houden. Dit hotel had namelijk een doe het zelf wasmachine en een droger!

Toen we om 12 uur zowel de witte als de bonte was schoon en droog hadden besloten we Sydney maar eens in te lopen. Het was nog altijd bewolkt, maar inmiddels gelukkig wel droog. De route ging richting Darling Harbour, maar na ongeveer 250m zagen we een starbucks in de verte opdoemen, en aangezien we die in heel Afrika nergens hebben kunnen vinden was daar al snel onze eerste stop. Sydney en dus ook deze Starbucks is al helemaal in kerstsferen en dus al heel gezellig versierd met kerstballen, strikjes en een boom. Voor ons toch een aparte gewaarwording want ondanks dat het bewolkt is, is het toh nog zo'n 2- graden buiten en dat associeren wij dan ook met alles behalve kerst...

Goed, na de koffie lopen we door naar Town Hall en de Queen Victoria Building (een shopping mall). De Town Hall is helaas gesloten voor bezoekers vanwege het uitreiken van(wij denken) en soort van lintjes. Dan maar door naar Darling Harbour want daar moet ergens een Nederlandse snackbar zitten en het is inmiddels ruim lunchtijd geweest. De kant van Darling Harbour waar vroeger (7 jaar geleden) de snackbar zat is echter helemaal veranderd. De snackbar was een soort van hokje net als de muur, maar aan die kant zijn nu alleen nog maar hippe nieuwe barretjes en restaurantjes. De lang naar uitgekeken kroket gaat dan dus helaas ook niet door.

Na de lunch (het is uiteindelijk de subway geworden) lopen we naar mijn oude huis in Ultimo. Ik vergis me in eerste instantie in het huisnummer en wijs Bas wel 3 verschillende huizen aan, maar bij de laatste weet ik helemaal zeker dat ik goed zit als er net een jongen de deur open doet en ik naar binnen kan kijken. Ik vraag hem of hier nog steeds internationale studenten wonen en vertel hem dat ik hier ook gewoont heb. Al snel laat hij me binnen en kunnen we ook daar even rond kijken. Mjn oude kamer kan ik helaas niet in aangezien de bewoner daarvan niet thuis is. Geen probleem, want dit was al echt heel erg leuk. Er wonen nog steeds internationale studenten en backpackers, maar de uitbater is wel veranderd en dat zie je ook gelijk. Er is goed aan groot onderhoud gedaan, er zijn nieuwe meubels en de keuken is geheel vervangen. De prijs voor een kamer was volgens deze jongen ook fors, maar aangezien ik niet meer precies weet wat ik destijds betaale heb ik geen vergelijkingsmateriaal (weten jullie dat nog, papa of mama??).

We praten nog even met deze jongen en vervolgen onze weg via Pyrmont terug naar Darling Harbour. We lopen vervolgens door naar de Harbour Bridge om zowel daar als van het Opera House ene glimp op te vangen. Omdat het inmiddels echter 17 uur is en we om 18.30 met Lauren (een oud studiegenootje uit Sydney) hebben afgesproken bij ons hotel lopen we daarna langzaam terug.

Lauren is iets te laat, maar zodra ze er is hebben we direct al weer een boel bij te praten. Michael (daar gaat ze in december mee trouwen) is alvast vooruit om een restaurant te reserveren en die zien we bij de bar waar we eerst een drankje gaan doen. Vanwege de strenge brandveiligheidsregels in Australie sta je voor een bar dus rustig op vrijdagmiddag om 19 uur al in de rij ondanks dat het helemaal niet vol (zoals we dat in Nederland gewend zijn) is binnen. Aangezien het inmiddels weer is beginnen te regenen niet echt heel relaxt. Maar goed, na een minuut of 10 zijn we binnen en drinken we ons eerste Australische biertje (foto's hiervan helaas mislukt...). Om 20:15 lopen we naar het restaurant (een Italiaan met echte Italiaanse obers, maar met spleetogen in de keuken...) waar Bas voor het eerst in aanraking komt met het BYO (Bring Your Own) principe. Hij is totaal verbaasd als Lauren een fles drank uit haar tas tovert en midden in de pizzeria op tafel zet. Ik was hem even vergeten te vertellen dat i) drank in Australie onbetaalbaar is en ii) het voor uitbaters heel moeilijk is om drank vergunningen te krijgen en ze daarom vaak wel eten en soft drinks verkopen, maar je de drank dus zelf moet meenemen (BYO). Overigens was Lauren vergeten te zeggen dat we naar een BYO gelegenheid gingen, anders hadden we zelf onze Zuid-Afrikaanse wijn voor de gelegenheid nog meegenomen.

Het eten is overigens erg goed en met Lauren en Mickael is het erg gezellig. Ondanks dat Lauren de dag erna haar vrijgezellen heeft drinken we na het eten dan ook nog wat in een volgende pub. Aangezien Lauren en Mickael allebei de hele week gewerkt hebben (o ja, er zijn ook nog mensen die de hele week werken...) breien we er rond half 1 een eind aan. We hebben de volgende ochtend om 8 uur namelijk weer met ze afgesproken want Lauren is onze pakketjes van papa met onze verse creditcards erin vergeten.....

Na een korte nacht (wij zijn om half 5 namelijk echt klaar wakker... Jetlag?) ontmoeten we eindelijk onze nieuwe credit cards. Bas activeert die van hem direct en we gaan daarna richting het National Maritime Museum. Hier gaan we een duikboot in, krijgen we een rondleiding over een vregat gebruikt door de Australische Marine en hebben we nog een korte tour over de replica van het schip van Kapitein Cook. Daarna lunchen we wat bij het museum, waarna blijkt dat de credit card van Bas nog steeds niet werkt (dit is tot op heden helaas ook nog niet opgelost...). Na de lunch gaan we nog het daadwerkelijk museum in waar ook nog een heleboel zalen te bezoeken zijn. Kortom: dit museum is echt enorm! We staan dan ook pas om half 4 weer buiten.

We besluiten terug naar het hotel te gaan en daar 24 uur wifi te kopen zodat ook ik oa mijn credit card kan activeren. Onderweg lopen we nog door de Queen Victoria Building waar echt een enorme kerstboom met Swarovski elementen staat (4 verdiepingen hoog) en stoppen we opnieuw voor koffie. 's- avonds gaan we eten bij het Bavarian Beer House (tip van Lauren) en lopen we opnieuw de Harbour Bridge op om het Opera House en de Harbour Bridge by night te aanschouwen (prachtig!).

Zondag was het de bedoeling om redelijk vroeg terug te gaan naar het Opera House voor een rondleiding. Ik schrik echter wakker als Bas zegt dat het al 10 uur is. Ik heb in dat geval zo'n 11 uur non-stop geslapen (opnieuw: jetlag?). We gaan snel ontbijten, daarna douchen en dan via de Botanical Gardens naar het Opera House. Omdat de eerstvolgende tour pas om 14 uur is hebben we even tijd om bij de Opera Bar te zitten in het zonnetje (deze is inmiddels weer gaan schijnen!) en een drankje te drinken. De tour zelf is echt heel anders dan 7 jaar geleden (ik had deze namelijk al eens eerder gedaan). Veel interactiever met filmpjes en geluidsfragmenten en er hebben de laatste 7 jaar ook de nodige verbouwingen plaatsgevonden. Aangezien de rondleiding ook erg veel over de bouw en architecteur gaat en we de grootste Opera zaal mogen bezoeken vind Bas het allemaal echt bijster interessant.

Na de tour kijken we nog voor voorstellingen in december (dan zijn we namelijk terug in Sydney), maar we kunnen niet echt iets vinden. Dan maar terug naar de Harbour Bridge die we besluiten helemaal over te lopen. Omdat we vanochtend veel tijd met slapen hebben verloren, hebben we uiteindelijk geen tijd meer om het Harbour Bridge Museum in 1 van de pilaren van de brug te bezoeken. Die bewaren we dus maar voor in december (net als de Fish Market en de Westfield Tower trouwens). Er moeten wat ambities overblijven, en vooral die laatste is er 1 van mij aangezien ik daar dus nog nooit op geweest ben!

Op de weg terug spotten we een leuke bar op een dak met uitzicht op de Opera House (er ligt alleen deels een enorm cruise schip voor) dus we besluiten daar een biertje te drinken. Bas begint zich hierbij meer en meer op te winden over de hoge alcohol prijzen... Na een biertje of 2 (we zijn dan inmiddels bijna 20 dollar lichter) besluiten we hier ook wat te eten (uiteraard met nog een biertje). Ik heb inmiddels mijn credit card getest en deze werkt gelukkig wel (hoezee!) dus dat scheelt.

Op de weg terug opnieuw een koffie stop (Bas ergert zich daarbij inmiddels overigens ook aan de hoge prijs voor koekjes bij de koffie) dus na alleen een koffie (en geen koekje!) gaan we terug naar het hotel. Onderweg komen we nog langs een warenhuis (David Jones) waar ze in elke etalage een ander kerstliedje en andere bewegende poppetjes laten zien en horen. Erg leuk, maar opniew een rare gewaarwording bij meer dan 20 graden buiten... Eenmaal in het hotel begint de grote uitdaging van alle spullen opnieuw in de tas krijgen. Die liggen inmiddels namelijk uiteraard weer door de hele kamer (ook die van Bas!).

Vanochtend (maandag 19 november) zijn we om 6 uur weer richting vliegveld (domestic terminal) vertrokken. Deze is ook geheel anders dan ik nog in gedachten had want werkelijk alles is daar geautomatiseerd. Je checkt eerst in bij een machine waar je naast je ticket ook je bagage tag krijgt. Vervolgens ga je naar een andere machine waar je de bagage tag om je tas doet, je tas wordt gewogen en je tas een soort van sluis in wordt gestuurd. Dan is het dus maar hopen dat je alles goed hebt gedaan en je tas ook aankomt op de plaats van bestemming.

De vlucht van vandaag ging overigens naar Cairns (in Queensland). De vlucht duurde zo'n 3 uur en eenmaal uit het vliegtuig is het net of je ergens in Azie uitstapt (en we zitten weer in een andere tijdzone... het is echt niet bij te houden ook voor ons). Een vieze warme klammige deken vanwege de 32 graden en hoge luchtvochtigheid maakte ons humeur er dan ook niet beter op. De tassen zijn overigens gelukkig wel aangekomen dus het enige wat we nog hoefden te doen was 2,5 km lopen naar de camperverhuur. Vanwege de weg (een soort van snelweg) zag ik dat lopen echt totaal niet zitten en gelukkig werden we al na zo'n 500m opgepikt door een jongen die ons wel naar de straat waar we moesten zijn wilde brengen. Hij bleek wel vaker dit soort "gekken" langs de kant van de weg op te pikken die dachten dat het wel te lopen was. Het bleek uiteindelijk namelijk uiteraard ook verder dan gedacht. Bij de camperverhuur eerst allerlei papieren ingevuld en ondertekend en toen de camper maar eens bekeken. Erg klein, maar alles zit er in. Het is meer een soort van omgebouwde Mitsubishi bestelbus dan een camper zoals we (ik) gewend ben, maar als we er eenmaal handigheid in hebben is het vast prima.

In een boekje hebben we de eerste de beste camping in Cairns opgezocht en daar zijn we toen naartoe gereden en zijn we nu ook nog. Waarschijnlijk blijven we hier morgen ook nog om te kijken wat we willen doen en waar we naartoe gaan. Waarschijnlijk eerst naar boven tot aan Cook Town (verder kan niet als je geen 4-wheel drive hebt) en dan weer terug naar beneden. We zitten hier ook aan het Great Barrier Reef, dus Bas zal hier ook tenminste 1x gaan duiken (ook dat is erg duur uiteraard).

Vandaag niet veel meer gedaan dan kijken hoe en wat er allemaal in de camper zit en camper past, booschappen gedaan (wederom vind Bas de prijzen hier echt niet leuk meer, vooral ook voor bier in de liquor stores --> niet verkrijgbaar in supermarkten namelijk) en een beetje geaclimatiseerd.

Ik moet toegeven dat Bas qua prijzen wel een beetje gelijk heeft en dar de wisselkoers van dit moment ook niet echt in ons voordeel werkt. De Australische Dollar staat op dit moment namelijk hoger dan de Amerikaanse Dollar en prijzen zijn daarmee hetzelfde of hoger dan in Europa (en dat is echt heel anders dan hoe het 7 jaar geleden was). Maar goed, we moeten er maar het beste van maken en we hebben in Afrika minder geld uitgegeven van begroot, dus daarmee kunnen we dan hier een beetje compenseren.

Aangezien we nog niet echt goed weten wat en hoe we terug richting Sydney gaan hebben we echt geen idee vanaf waar en waarover het volgende verslag zal gaan. Voor iedereen dus een verassing.

De foto's van Sydney volgen overigens zo spoedig mogelijk, maar voor wie niet kan wachten kan even kijken op mijn oude website martina.waarbenjij.nu (hahaha). Zijn bijna hetzelfde, je moet alleen Bas er even bij denken ;)


No worries!

Martina & Bas