Swakopmund (Namibie) naar Kaapstad (Zuid-Afrika)

We zijn er!

Na 55 dagen in de truck langs de hoogtepunten van Afrika zijnde de Masai Mara in Kenia, de Gorilla's in Uganda, de Ngorongoro Crater, e Serengeti en Zanzibar in Tanzania, Lake Malawi in Malawi, de Victoria Falls in Zambia en Zimbabwe, de Okavango Delta in Botswana en Spitzkoppe en de zanduinen in Namibie zijn we vrijdag aangekomen bij onze eindbestemming Kaapstad.

Deze afgelopen 55 dagen hebben we tevens 35x de tent opgezet, zijn we 10x de grens overgegaan (dit zijn in totaal 7 pagina's aan visa's en stempels in ons paspoort), hebben we 60 malariapillen geslikt, 4 alcoholvrije dagen gehad (waarvan 3 noodgedwongen) en slechts beperkte schade aan onze spullen opgelopen (zaklamp, douchegel en waspoederzakjes kwijt geraakt ergens onderweg).

Goed, de laatste dagen van onze trip zijn we na het redelijke koude Swakopmund door de sper hete desert van Namibie naar zandduinen gereden. Aangezien iederen 's ochtends nog vrij koud was werden er gedurende de rit dan ook steeds meer kleren uitgedaan, want al een uur na Swakopmund was het "gewoon" weer 30 graden....

De zandduinen zijn de hoogste ter wereld en de meest bekende (Dune 45) hebben dan ook beklommen. Na de klim omhoog hebben we de zonsondergang vanaf boven bekeken. Erg mooi aangezien de kleuren van de zandduinen gedurende de ondergang steeds een beetje van kleur veranderen. Aangezien het tevens volle maan zou zijn deze avond zag je aan de ene kant de zonsondergang en tegelijkertijd aan de andere kant de maansopkomst. Echt een prachtig gezicht!

De volgende dag zijn we doorgereden naar een ander hoogtepunt van Namibie. De Fish River Canyon wat de tweede grootste canyon ter wereld is (na de Great Canyon in de USA). Na eerst even lekker bij het zwembad bij de campside te hebben gelegen om af te koelen, zijn we aan het einde van de middag daadwerkelijk naar de Canyon gereden. We werden aan het einde gedropt om vervolgens 2,5 km langs de Canyon terug te lopen naar de main viewing point voor (alweer) een zonsondergang. Deze Canyon is in totaal tussen de 90 en 117 m lang, op z'n breedste punt 27 km breed en op het diepste punt 515 m diep. Vrij spectaculair en indrukwekkend om te zien dus. Aangezien deze periode het einde van het droge seizoen is (ze verwachten elk moment regen), loopt er niet veel water door de rivier in de canyon, maar alsnog is het toch een behoorlijke bak water!

Als we terugkomen op de camping blijken een aantal tenten te zijn omgewaaid (gelukkig niet die van ons). Dat het waait zullen wij echter ook weten, want midden in de nacht moeten we toch alle zijkanten van de tent dicht doen omdat we de tent omhoog voelen komen (met ons er in) en we hele scheppen zand in ons gezicht krijgen. Inmiddels weten we dat het nog erger kan, maar daarover later meer.
Na de Fish River Canyon was het 31 oktober helaas tijd om Namibie te verlaten en naar ons laatste land van deze trip door Afrika te vertrekken, Zuid-Afrika. Bij de grens merken we direct dat we een meer westers land gaan betreden. Alles is netjes geordend met bordjes, de straten zijn allemaal keurig bestraat, en het is er niet zo'n chaos als we eerder wel hebben gezien. Wat echter nieuw is, is dat we naast de grensofficers ook langs de politie moeten en dat deze vervolgens mee gaan naar de truc om alle tassen te inspecteren. Dat betekend alles leeghalen onder het toeziend oog van een politieambtenaar (die vervolgens maar met een half oog kijkt) en daarna alles weer fatsoenlijk in je tas zien te krijgen... Al met al viel het me echter mee en stonden we na 45 minuten in Zuid-Afrika.

Onze eerste bestemming hier was de Orange River. Dit is de natuurlijke grens tussen Namibie en Zuid-Afrika en dus niet ver na de grens. We verbleven op een camping aan de rivier met de mogelijkheid tot een kano tocht over de rivier. Van onze groep waren wij de enige die daar zin in hadden, dus we hadden een leuke activiteit en de hele middag voor ons alleen (en daar waren we ook vrij hard aan toe inmiddels). We werden op een punt zo'n 7 km van de camping gereden om vervolgens dan vanaf daar terug te kanoen naar de camping. Er ging 1 gids met ons mee in een andere boot, maar die liet ons redelijk onze eigen gang gaan. Prima dus. Het kanoen was ondanks dat het downstream was redelijk zwaar, en Bas heeft dan ook het meeste gepeddeld. Halverwege zaten er af en toe ook mini wild water versnellingen voor een extra effect aan de tocht. Tevens was het uitzicht vanaf de rivier prachtig en het was heerlijk weer voor een boottochtje. Na ongeveer 1 uur en 45 min varen waren we terug op de camping. Helaas was onze kano gids ook de barman, dus we moesten nog heel even wachten voordat we een welverdiend koud biertje konden nuttigen en konden proosten op een geslaagde middag.

Na de Orange River reden we via Springbok verder naar het zuiden naar de Cederberg. Dit is een bekend wijngebied in Zuid-Afrika en we verbleven dan ook bij een wijnboer. Aldaar hadden we aan het einde van de middag een wijnproeverij. 2 witte wijnen, 2 rode wijnen, 2 rose wijnen en 1 soort van vermouth. De rose wijnen waren ons veel te zoet (werkelijk net limonade of van die vieze Canei die we vroeger dronken), maar de witte en rode wijnen (ondanks dat ik niet zo van rode wijn hou) waren erg goed. Omdat dit onze laatste avond zou zijn voordat we in Kaapstad zouden aankomen, aten we dit keer niet bij de truck maar bij de wijnboer. Bij het eten werden uiteraard tevens de wijnen die we geproefd hadden gedronken (je kocht de hele fles) en ook na het eten ging het nuttigen van de wijn nog even door. Dit resulteerde uiteindelijk toch nog in een redelijke "dans" sfeer (iets dat we met deze groep de hele trip nog niet hadden gehad) dus dat was een goede afsluiting. Toen de bar ging sluiten bleek 1 van de Duitse meisjes echter zoveel te hebben gedronken dat ze laveloos buiten zat, niet meer op haar benen kon staan en ook niet meer terug naar de tenten wou. Ik heb nog geprobeerd haar te overreden, maar helaas was ze (nog) niet bang genoeg voor me dat ik haar kon overreden ook daadwerkelijk mee te gaan (hahaha). Uiteindelijk ontspoorde dit overigens nog behoorlijk aangezien onze kok en chaufeur haar uiteindelijk met grof geweld hebben opgetilt en meegenomen waarbij dit bewuste meisje de kok heeft geslagen en de chauffeur in z'n nek heeft gebeten (deze wond kon ik daarna vervolgens weer met m'n alcoholdoekjes ontsmetten). Uiteindelijk terug bij de tenten moesten de tourleider en Bas er nog aan te pas komen om haar aan twee armen en twee benen in de tent te gooien....

En de nacht bleek nog niet over. Het begon namelijk enorm hard te waaien, waardoor de tenten gewoon met mensen en al er in omwaaiden. Op een zeker moment kon ik Bas zelfs niet meer zien aangezien hij helemaal onder het tent doek lag... De enige manier om het een beetje tegen te houden was door je voeten helemaal uit te steken tegen het doek om zo te proberen de tent zo strak mogelijk te houden. Zo rond 6 uur hadden we er echter geoeg van, dus na niet meer dan 4 uur slaap zijn we maar opgestaan en gaan douchen. Onderweg naar de douche nog wat mensen geholpen die de tent niet uitkonden omdat deze zo was omgewaaid dat de uitgang aan de onderkant zat, wat op zich vrij hilarische momenten opleverde. Het douchen was echt weer een ervaring op zich. De douches hadden uitzicht op de wijngaard en de cederberg, e het toeval wil dat net toen wij onder de douche stonden, de zon achter de cederberg op kwam. Echt alsof je in tijdschrift je haar stond te wassen.

Aangezien niemand meer echt kon slapen vanwege de wind was iedereen vroeg op en konden we eerder vertrekken dan gepland. Totdat we er achterkwamen dat de laveloze Duitse over haar slaapmatje had gekotst... Waarschijnlijk zat haar tent er dan dus ook onder en die had ze dus al opgevouwen en in de truck gelegd. Aangezien de kok en chauffeur nog een appel met haar te schillen hadden (sorry zeggen heeft ze namelijk nooit gedaan) werd haar tent weer uit de truck gehaald en opgezet en bleken onze vermoedens waar. Echt TE ranzig. Madame lag inmiddels al in de truc te slapen (met nog steeds dezelfde kleren aan als gisteravond) maar ze heeft uiteindelijk onder toeziend oog van de kok de tent schoongemaakt.
Uiteindelijk vertrekken we om 8 uur en waren we rond half 12 in Kaapstad bij ons hostel. De Ashanti Lodge. Wij hebben daar een private room geboekt en de rest van de groep slaapt met z'n allen in een dorm (inclusief de Duitse). Zij is echter nog weinig spraakzaam tegen de rest van de groep en wij zijn blij dat we nog zo min mogelijk met haar van doen hebben.

's middags besluiten we met nog 2 anderen (onder andere Jarred waar we 8 weken mee gereisd hebben) de stad te gaan verkennen. Na gisteravond hebben we erg veel zin in junk food, dus we beginnen bij Mc Donalds (de eerste die we ook tegen zijn gekomen in de afgelopen 8 weken). Daarna lopen we via Long Street (de bekendste straat) helemaal naar de Waterfront. Daar drinken we een biertje aan het water in het zonnetje en vanaf daar lopen we langzaam terug naar het hostel. Iedereen is erg besluiteloos wat betreft eten, dus wij besluiten terug te lopen naar een Bistro die we onderweg gezien hadden, maar eindigen uiteindelijk bij de pizzeria ernaast omdat de bistro niets op het menu had waar wij echt zin in hadden. De pizzaria was buiten verwachting goed (met name ook de espresso). Daarna terug naar het hostel en ondanks de muziek van de bar boven die we erg goed konden horen op onze kamer zijn we als een blok in slaap gevallen na de avonturen van gisteravond.

Als we de volgende dag wakker worden (het is inmiddels zaterdag 3 november) is het bewolkt. Zo erg dat de tafelberg die vanaf ons hostel erg goed te zien is, onzichtbaar is achter het dikke pak wolken. We waren van plan de berg dee ochtend te beklimmen maar dat stellen we dus maar even uit. We besluiten eerst iets anders te gaan doen en 's middags te kijken of het weer beter is. Uiteraard wordt het iets anders doen op aandringen van Bas een museum. De National Gallery of South Africa. Op zich best prima aangezien er ook veel oude pamfletten van het veret tegen de apartheid te zien zijn. Na het museum lopen we naar het kasteel (Castle of Good Hope). Aangezien het inmiddels begint op te klaren en we om 14 uur met de 2 anderen (zelfde als gisteren) hadden afgesproken bij het hostel gaan we niet naar binnen. Er staat namelijk nogal een rij en we willen niet zo gehaast door het kasteel rennen. Eenmaal terug in het hostel nemen we een taxi naar de tafelberg (de grootste toeristische attractie van Kaapstad en er gaat gewoon geen openbaar vervoer naar toe) en beginnen we aan onze klim naar boven. Super vermoeiend en na 70 minuten zijn we eindelijk boven, maar het was de klim meer dan de moeite waard. Wat een prachtig uitzicht over de stad en de oceaan en wat een enorme rotspartij! Boven maken we DE foto die we de hele tijd al gepland hadden. Uitzicht op Kaapstad met onze t-shirts met de route er naartoe en de tekst: Gorilla's to Cape Town, 12.800 km.
We lopen uiteindelijk nog een uurtje boven rond en gaan dan met de kabelbaan terug naar beneden.

Eenmaal terug in het hostel besluiten we zelf (dat betekend uiteraard: Bas) te koken. Aangezien de twee dames die in Victoria Falls op een andere truck naar Johannesbrg zijn gegaan inmiddels ook in ons hostel zijn aangekomen en we daarmee 3 weken lang uren gekaart hebben, wordt er voor deze avond gebruik gemaakt van het feit dat we weer even 2 dagen samen zijn en wordt er flink gekaart. We liggen uiteindelijk rond 22 uur op bed aangezien we morgen met deze 2 dames en Jarred naar Robben Island gaan.

Zondag dus Robben Island. Aangezien de boot vertrekt vanaf de Waterfront, en wij inmiddels weten dat dit ongeveer een uur lopen is regelen wij (wederom betekend dit Bas) het ontbijt voor ons allemaal en lopen we om 7:30 uur weg. De boot vertrekt om 9 uur en een half uur later zijn we op Robben Island. Daar hebben we eerst een bustour over het eiland langs de bezienswaardigheden die er zijn (de 'werkplaats', de lepra begraafplaats, de kerk, het stadje en de solitaire cel van 1 van de gevangen) en hebben we vervolgens een tour door de maximum securty prison waar onder andere Nelson Mandela 18 jaar gevangen heeft gezeten. In de prison worden we rond geleid door een ex-gevangene die daar van 1977 tot 1982 heeft gezeten vanwege deelname aan studentenprotesten tegen de apartheid en het verplicht voeren van de Afrikaanse taal. De gevangenis en het cellen complex was opich vrij indrukwekkend, maar we hadden van de cel van Nelson Mandela wel iets meer verwacht. Van de beelden die daarvan eind jaren 70 de wereld over zijn gegaan is niets terug te zien in zijn cel. Ze hebben alleen het tafeltje en de slaapmat laten liggen, maar de boeken en foto's en dergelijke zijn er niet, dus dat viel een beetje tegen. Ondanks dat blijft Robben Island echter een must see, dus we zijn wel blij dat we geweest zijn.

Eenmaal terug in Kaapstad gaan we lunchen aan de Waterfront bij de tent waar we vrijdag al een biertje gedronken hadden (zie hierboven). Uiteraard eten we vis, aangezien we dicht aan het water zitten en we zo'n beetje uitkijken op de vis afslag. Super vers dus.

Daarna lopen we terug via het Diamond Museum (kwamen we vanochtend toevallig langs en leek ons wel leuk). Best interesant om de geschiedenis van de diamand industrie in Zuid-Afrika te horen. Zo is bijvoorbeed de grootste diamand ooit, gevonden in Zuid-Afrika.

Aangezien het inmiddels vrij laat is en we allebei niet echt zin hebben om terug te gaan naar het kasteel (was wel de bedoeling) lopen we langzaam terug naar het hostel. We vertrekken namelijk maandag uit Kaapstad en beginnen dan onze tocht met de huurauto en voor die tijd zullen onze spullen op een of andere manier weer allemaal in onze tas moeten. In de truck hadden we namelijk ook veel spullen bij de hand in plastic tassen, dus dat moet allemaal terug in de backpack en onze spullen liggen werkelijk door de hele kamer in het hostel... Nadat we het voor elkaar hebben gekregen ales terug in de backpacks te krijgen koken we (Bas) wederom zelf, kaarten we nog een laatste keer met Jarred en de dames en maken we ons langzaam op om gedag te zeggen tegen de dames, Jarred en de laatste mensen uit de groep die nog in het hostel verblijven.

Vanochtend was het grote moment van afscheid daa. Toch best raar om afscheid te nemen van Jarred waar we in totaal nu 58 dagen mee gereisd hebben. Op zich zijn we ook wel weer een beetje toe aan privacy en tijd voor ons zelf, maar vooral met Jarred hebben we de hele reis zoveel meegemaakt!

Na het afscheid halen wij onzehuurauto op. Een mooie kleine witte chevrolet spark of terwijl ons slagroomgebakje. We rijden vervolgens naar Cape Point en Kaap de goede hoop. Onderweg stoppen we nog een paar keer om van het uitzicht te genieten (das een voordeel van zelf rijden in plaats van met de truck, we kunnen gewoon stoppen wanneer we willen). Het samenkomen van de Atlantische en Indische oceaan is minder spectaculair dan we verwacht hadden (en hebben gezien op oude foto's van Vanni), maar het blijft toch bijzonder om op het meest westelijke en meest zuidelijke puntje van Afrika te staan, en het park en de natuur eromheen is werkelijk prachtig. Zeker omdat het een beetje mistig is zodat alles er nogal mysterieus bij ligt. Op de weg terug stoppen we nog bij een pinguin viewing point. Er lopen hier hele kolonies gewoon over het strand. Super grappig en schattig!

We zijn vervolgens doorgereden naar Stellenbosch waar we vannacht (en waarschijnlijk ook morgen) overnachten. Aangezien we hier pas rond 19 uur zijn aangekomen gaan we morgen het stadje goed bekijken en hopelijk ook nog ergens een wijproeverij doen.


De komende dagen zullen we overigens de garden route rijden. Die gaat helemaal langs de kust naar Port Elizabeth. Vanaf daar, of eerder al (ligt er een beetje aan hoeveel tijd we overal gan besteden) steken we dan volgende week dinsdag in 1x door naar Johannesburg. Aldaar volgt uiteraard een nieuw verslag over onze auto en garden route avonturen.

Blijf overigens vooral reageren. Vinden we super leuk om te lezen!

Liefs,

Martina en Bas