Namibie

Onze trip door Namibie begon vorig weekend (zondag 21/10) en we zijn dus nu al een volle week in dit toch ook wel weer prachtige land. Wat opvalt is dat dit land wat welvarender oogt dan voorgaande landen. Na Botswana is dit weer een stapje terug richting 'civilazation' zoals wij het zelf noemen.
Het kan er natuurlijk ook aan liggen dat dit een oude Duitse kolonie is geweest en dat daarom alles wat meer 'grundlich, punktlich und ordlich georganisiert ist'.

Goed. Hoe dan ook, ook het klimaat verandert langzaam. We gaan nu steeds verder weg van de evenaar en meer richting de woestijn, dus met name rond de middag wordt het ook echt warm (35 +). Met name de wind (die meestal wel blijft waaien) voelt dan ook als een warme deken aan en af en toe hebben we dus het gevoel alsof we in een mobiele hete luchtoven rondrijden (= onze overland truck).

Op maandag rijden we via Grootfontein naar de ingang van Etosha National Park, een park wat oorspronkelijk door de Duitsers is gesticht (Nationaal Reservaat No. 2). Bij de camping is een fort (hier hebben rond 1900 een handvol dappere Duitsers een aanval van 500 'wilden' afgeslagen...), een klein museum (over de geschiedenis van het park met leuke feitjes (zie voorgaand)), een zwembad en ook een zogenaamd 'waterhole' (= een drinkplaats voor de wilde dieren). Als we aankomen is het nog erg warm en dus zijn er nog maar weinig wilde dieren actief. Aan het eind van de middag maken we een game-drive (safari ritje met de truck), maar we zien vanwege de hitte maar vrij weinig. Wel spotten we bij een andere drinkplaats drinkende giraffen. Super coole beesten zijn dit: ze kijken eerst tot wel uren goed in het rond, voor ze beide voorpoten in een omgekeerde V uit elkaar zetten, om dan bij het water te kunnen (met hun lange nek) en dus te kunnen drinken. U raadt het al, mocht er gevaar dreigen, dan kunnen ze niet zo makkelijk weer overeind komen (vanuit de drinkpositie), mocht dat nodig zijn. Vandaar dat ze meestal in groepen komen en eerst goed rondkijken of er geen leeuwen in de buurt zijn. Als we terug zijn op de campsite zien we vanaf het fort onder genot van een tap biertje (een unicum hier in Afrika) de zon prachtig ondergaan.

's Avonds maken we onder leiding van Marius (een medereiziger, een Zuid-Afrikaan en de vader van onze cook) nog een korte 'night safari'. Er staat weliswaar een hek om onze campsite en het fort, maar voor de rest bevinden we ons eigenlijk gewoon in de vrije natuur. We horen de hele avond al beesten (leeuwen naar later blijkt...) en ze zijn best dichtbij...tijd voor een nadere inspectie dus...Het is best scary: door het hek heen zien we de reflectie van de (felle) zaklamp in de oogjes van zeker 5 wilde dieren . Zij zijn net zo nieuwsgierig als wij zijn en al snel staan ze dichterbij het hek...Met de zaklamp is goed te zien dat het om best grote leeuwen gaat...wat een beesten! Inmiddels is de security guard erbij gekomen en die verteld ons dat dit soort 'close encounters' toch niet echt helemaal veilig zijn omdat ze niet goed weten of het hek wel overal 100% is. Snel wegwezen dus!! We sprinten nu toch maar snel terug naar de echte campsite en besluiten het hier maar bij te laten. Maar wat een ervaring, en zo dichtbij.

De ochtend safari door Etosha National Park de volgende dag (dinsdag 23/10) biedt weer voldoende prachtige vergezichten en gelukkig zien we ook weer de nodige wild life. Een white rhino, een pack van wel 11 leeuwen (!) on the move (zo langs onze truck) en wederom een cheetah (zie Serengeti), dit keer met 2 jongen. Tussen de middag stoppen we midden in het park op een soort van pleisterplaats waar ook een zwembad is (erg relaxed). In de namiddag vervolgen we onze game-drive en zo tegen zessen rijden we het park aan de westkant weer uit, richting onze campsite van vannacht.

De campsite van vannacht is een private game reserve, waar er hier in Namibie meer van zijn. De eigenaar houdt onder andere cheetah's en een luipaard in gevangenschap. Ook heeft hij er een sport van gemaakt om van alle diersoorten op zijn 'estate' er minimaal 1 af te schieten en geprapareerd / opgezet aan de muur van zijn herberg te hangen. Ik vind het een beetje raar idee, dat je wildlife houdt vanwege het jagen, maar het schijnt ecologisch-technisch wel verantwoord te zijn.

Op woensdag (24/10) rijden we vanaf de westkant van Etosha National Park via Outjo naar een ware cheetah farm nabij Otjikondo. De korte stop in Outjo is trouwens nog wel even het vermelden waard: ze hadden hier een backerei met lekkere koekjes ! Namibie is namelijk een van de eerste landen in Afrika waar je gewoon weer lekker gebak bij de koffie kan bestellen! Een (soort van) apfelstrudel gaat er natuurlijk wel in!! (of Kaffee mit Kuchen, zoals het hier heet...)

De cheetah farm is ook wel weer een belevenis. Omdat cheetah's in het wild normaliter bij boeren voor veel problemen zorgen (ze eten vee op), hebben ze hier bedacht de cheetah's te vangen en deze in een soort van 'fenced area' in het semi-wild te houden. De link naar tourisme was daarna snel gelegd en sindsdien worden er dan ook rondleidingen georganiseerd om het voeren van de cheetah's bij te wonen. Dit is wel heel erg cool om te zien: wij rijden op een soort van open 4x4 met aanhanger (hier staan wij op) het terrein van de cheetah's op. Deze weten dat ze gevoerd gaan worden, dus komen ze als ware 'predators' richting onze auto geslopen...De guide (tevens de vriend van onze cook, Suzanne) stapt uit en vist uit een trommel een stuk ezel-vlees. Dit gooit hij hoog door de lucht en de cheetah's vechten om het stuk vlees en springen de lucht in. Wat een gezicht en wat een machtige beesten. We staan erg dichtbij en dit geeft toch wel weer een uniek perspectief.

's Avonds eten we eland steak van de 'braai' (Afrikaans voor BBQ). Erg lekker, ook vanwege de kruiden. Lekker sappig vlees ook.

Op donderdag (25/10) rijden we terug naar Outjo (wederom koffie met een koekje!) en dan door naar Spitzkoppe. Onderweg zien we een ander Namibie: meer heuvels en in de verte is de eindbestemming voor vandaag al zichtbaar: een fraaie rotsformatie (Spitzkoppe: 1829 mtr hoog).

Onderweg passeren we nog een leuk ouderwets, oud Duits, typisch koloniaal stadje. Alsof ze nooit zijn weggegaan. Spitzkoppe zelf is heel klein en ligt aan de voet van de gelijknamige berg. Het is hier net alsof je op de prairie zit ergens in het wilde westen (Lucky Luke en de Daltons kunnen elk moment de hoek om komen...haha). Best grappig en weer een nieuw aangezicht.

Nadat we onze tent hebben opgezet (inmiddels is dit de 30e keer dat we dat doen...), worden we opgehaald door een guide voor een tocht langs / over (een deel van) de berg. We maken een klim van zo'n 100 mtr omhoog, langs een stalen ketting. Vanaf boven hebben we een mooi uitzicht. Ook zijn hier in de buurt onder een overhangende rots oude tekeningen / rotsschilderingen vanuit de oudheid te zien. Deze zijn van 2000 B.C. tot het jaar 0 (best oud dus!). Rond 1990 zijn ze door de locale bewoners ontdekt en nu mag je eigenlijk alleen nog met een gids er naar toe.

We eten 's avonds zelfgemaakte hamburgers (met ui en paprika), wederom van de braai. Erg lekker. Onder een toch wel prachtige sterrenhemel (door de 3/4 maan is het best licht) vallen we in slaap.

Op vrijdag (26/10) rijden we het laatste stukje richting de Atlantische kust naar Swakopmund. Hier slapen we in de stad en in een hostel. Door een gelukje hebben wij zonder te upgraden een kamer met zijn 2-en, erg relaxed dus! En dat voor de komende 3 nachten!

Swakopmund is in 1892 door de Duitsers gesticht en was oorspronkelijk bedoeld als haven voor het binnenland. Tot 1915 was Namibie en Swakopmund Duits en hierna viel het tot de onafhankelijkheid (in 1990) onder Zuid Afrika (semi Brits dus).

We verkennen in de middag het stadje dit is nog steeds net klein-Duitsland. Het is overzichtelijk, netjes en schoon. Bovendien is alles doorspekt met Duitse namen (straatnamen: Bismarck Strasse etc.) en Duitse gerechten en dranken (Jeager schnitzels etc.). Zo drinken we nadat we de pier op zijn gewandeld een Erdinger Weissbier (uit de fles, dat wel). Erg lekker! (De laatste was samen met Harmen in Saskia op het terras in Enschede...).

's Avonds eten we met de groep samen in een Italiaans restaurant. We eten pizza, ik een calzone en Martina een pizza frutti di mare (tja, je zit aan zee of niet...). De calzone heet voluit Cazone Carne de Cervo en bestaat uit een dubbel gevouwen pizza met gebraden sprinkbok, heel veel knoflook en chili. Een locale calzone variant dus. Best lekker voor een keertje en nadien zit ik wel echt helemaal vol.

De zaterdag (27/10), vandaag dus, gebruiken we om eens lekker uit te slapen. Dit lukt maar deels, omdat het 0600 uur ritme er (bij mij althans) al weer goed in zit. Als we het ontbijt op hebben gaan we naar het museum en dit biedt een erg gevarieerde en daardoor niet altijd zo overzichtelijke collectie. De opgezette dierencollectie is wel interessant en ook alle Duitse gebruiksvoorwerpen tot circa 100 jaar geleden zijn wel leuk om te zien.

Morgen (zondag) zal wel een laizy Sunday worden en dit doet ons eigenlijk best wel goed. Zo komen we een beetje tot rust (reizen is toch best intensief). Nadien zakken we in een kleine week af naar Zuid Afrika, Cape Town om precies te zijn. Hier eindigt dat ook onze overland tour en stappen we over op een eigen auto. Hierover later meer.

Foto's volgen morgen!

Groetjes,

Bas en Martina