Uganda

De tour is inmiddels begonnen en ondanks dat we heel erg veel in de truck zitten omdat we grote afstanden moeten overbruggen hebben we ook al een hele hoop gedaan en gezien!

We zijn vorige week eerst van ons hotel naar de campside in Nairobi gegaan. Eenmaal door de poort dachten we: aha, hier zijn alle blanken gebleven. We hadden er namelijk al 4 dagen niet of nauwelijks 1 gezien en hier zat het er vol mee! De volgende dag vertrokken we vanaf Nairobi naar de Masai Mara. De tocht ging via de Rift Valley. Werkelijk een prachtig uitzicht vanaf de bergen op de eindeloze savanne die daarna volgt. Omdat het weer naarmate we dichter bij onze bestemming midden in de bush kwamen verslechterde en het uiteindelijk zo hard regende dat er een mini-van vast kwam te staan in een plas water voor ons, hebben we er uiteindelijk zo lang over gedaan dat we pas in het donker (en in de regen) op de bestemming aankwamen. Gevolg: een gratis upgrade naar een tent met bedden voor de komende 2 nachten. Prima dus!

De volgende dag zijn we het park ingereden op zoek naar de dieren. En met succes, enorm veel zebra's, gnoe's, giraffen, olifanten, nijlpaarden en krokodillen gezien en ook nog een hyena, leeuw, buffel, struisvogel en andere vogelsoorten. Score van de dag was dan ook 4 van de big 5! Niet slecht dus voor een eerste dag. Aangezien de meeste dieren slechts 4 dagen daarvoor de rivier zijn overgestoken richting de Serengeti was de score helemaal prima. De Serengeti volgt overigens nog later in onze trip.

Na de Masai Mara zijn we richting Uganda gereden. De belangrijkste atractie daar is de Gorllia Treck. Aangezien er per Gorilla familie slechts 8 mensen per dag voor maximaal een uur bij de dieren mogen zijn omdat ze zeer gevoelig zijn voor menselijke ziekten, is onze groep opgesplitst en verdeeld over 3 treck dagen. Nadat we eerst in Kampala (de hoofdstad van Uganda) hebben overnacht waar we (eindelijk!) heerlijk warm en met een fatsoenlijke straal kunnen douchen, komen we aan bij Lake Byoni (het grootse kratermeer van Afrika) van waarut de treck elke dag gedaan zal worden. Wij zijn de eerste dag al aan de beurt. Aan de ene kant erg fijn, maar aan de andere kant betekend dat wederom (voor de 4e dag op rij) om 4:30 uur opstaan.... Dat vind zelfs Bas toch wel erg vroeg! De treck was het echter meer dan waard. We hadden verschilende horror verhalen gehoord over uren lang zoeken naar de Gorilla's, maar we hadden ze na een hike (dat houdt in stijl door de bosjes naar beneden en hopen dat je niet wegglijd) van 15 minuten hadden we ze al gevonden. Erg bijzonder om ze zo in hun eigen leefomgeving te zien. Deze berg gorilla's schijnen in gevangenschap niet te kunnen overleven dus dit is daarbij ook de enige mogelijkheid om ze te zien. Een uur is dan uiteraard ook veel te kort, helemaal omdat ze niet even lekker gezellig bij elkaar gaan zitten en stil blijven zitten, je moet ze echt continu achterna klimmen.

De 2 dagen daarna (toen de andere groepen aan de beurt waren) hebben we een beetje rond het meer gehangen en een poging gedaan de was te doen. De was doen is op zich gelukt, maar drogen was een heel ander verhaal. Aangezien Uganda een ontzettend groen land is betekend dit dat het er ook veel regent. Elke middag tussen 2 en 4 was het dan ook raak en volgden meerdere enorme stortbuien. Het is uiteindelijk echter min of meer gelukt. Door de regen hebben we helaas niet met een kano over het meer gevaren. Iets wat we wel nog graag gedaan hadden.

Vanaf Lake Buyoni zijn we teruggereden naar dezelfde camping in Kampala (de hoofdstad van Uganda). Dit had nogal wat voeten in de aarde want op de weg vanaf het Lake naar beneden was de vorige avond een bus stil komen te staan met pech, uiteraard precies op een plek dat er verder niemand langs kan. Dit wisten we al omdat een deel van de groep de vorige dag naar Rwanda was geweest voor een dagtrip. Wij vonden USD 145 pp (met name vanwege 3 extra benodigde visa...) een beetje te duur voor een dagtrip naar een museum, dus zijn achtergebleven bij het Lake. Zij hebben door die bus de dag ervoor echter een stuk terug naar het Lake moeten lopen. Je zou dan dus zeggen dat het probleem met de bus inmiddels opgelost zou zijn, of dat deze is weggesleept, maar nee, hij stond nog keurig op zijn plek (en dus in de weg). De chauffeur had in de bus geslapen en kon onze truck driver dus vrij snel uitleggen wat het probleem was. Na 6 pogingen een kick start te maken heeft onze truck de bus maar aan de kant gesleept en ze kregen hem zelfs weer aan de praat. Na een uur konden we onze weg dus vervolgen. Onderweg passeerden we voor de 4e keer de evenaar. Deze keer zijn we daar gestopt en hebben we snel foto's gemaakt. Er kwam namelijk een enorme strotbui onze kant op (zoals ik al zei, het regent hier vaak...) Toch best bijzonder. We passeren de evenaar hierna nog 1x op weg naar Tanzania en blijven dan op het zuidelijk halfrond tot we terug naar huis komen.

Daarna zijn we naar Jinja gegaan, aan de voet van de Nijl. Daar zijn diverse activiteiten als Raften, Bungee Jump en paardrijden. Wij besloten het simpel te houden en zijn met een groepje van 8 op een boot over de Nijl richting Lake Victoria gevaren. Daar zijn we tevens op het punt geweest waar de Nijl ontspringt en helemaal tot in Egypte stroomt. De volgende dag zijn we terug naar Kenia gereden. We hebben daar gisteren nog naar een ander park bezocht (Nakuru National Park). Daar zouden een heleboel flamingo's moeten zijn, maar vanwege de vele regen (gisteren was de eerste dag van de tour zonder regen!) zijn deze gevlucht naar een nabij gelegen lake. Gelukkig waren er toch nog genoeg en waren er tevens een hele hoop pelikanen, leeuwen en neushoorns! Vooral die laatste waren zeer bijzonder, vooral omdat ernog maar zo weinig op de wereld in het wild zijn. Vandaag opnieuw een was en relax dag aan Lake Naivasha.

Morgen komen we dan weer aan in Nairobi waar meer dan de helft van de groep de tour zal verlaten. We blijven met 6 over tot de Victoria Falls (3 Aussies, 1 Brit en wij tweeen) en uiteindelijk slechts met 1 ander (een Australische jongen) naar Kaapstad. De rest van de tour bestaat overigens over het algemeen uit Aussies... Kunnen we vast wennen aan het accent zullen we maar zeggen.... haha. Er gaan er trouwens 4 die ons gaan verlaten de Kilimanjaro proberen te beklimmen hierna. We zijn reuse benieuwd! Er zijn er tevens 2 die ons na deze tour gaan verlaten die dezelfde route doen als wij nu gaan doen, maar dan in Kaapstad zijn begonnen. Die hadden dus al veel bruikbare tips en informatie. Zij zijn inmiddels ook al 8 maanden aan het reizen en hebben er nog 6 voor de boeg.... Zelfs wij zijn daar een beetje jaloers op, al zeggen ze wel dat 8 maanden om het leuk met elkaar te houden (zij zijn ook getrouwd) eigenlijk genoeg is... hahaha

Tenslotte: op elke camping zijn hier honden. Dat levert uiteraard hilarische momenten op omdat ik niet over mijn angst heen kom en Bas dus als een soort van menselijke waakhond voor mij op moet treden omdat ik anders m'n tent niet uit durf. Helaas zijn daar geen foto's van.

Hopelijk lukt downloaden van foto's ook en anders proberen we het weer op facebook.

Tot snel!

Martina & Bas